آشنایی کامل با بیماری پوسیدگی نرم باکتریایی قارچ + روش جلوگیری

باکتری Janthinobacterium agaricidamnosum عامل ایجاد پوسیدگی نرم باکتریایی در قارچ خوراکی است. در این بیماری، روند پوسیدگی بسیار سریع رخ می‌دهد. یک پوسیدگی نرم مشابه نیز در  قارچ خوراکی گونه Agaricus bitorguis وجود دارد که عامل ایجادکننده آن Burkholderia gladioli pv. Agaricola است.

هاگ-  بیماری پوسیدگی نرم باکتریایی بیماری بسیار نادر بوده ولی در شرایط خاص و به‌صورت تصادفی این بیماری حالت اپیدمی پیداکرده و خسارت سنگینی را بخصوص پس از دوره برداشت موجب می‌شوند

. هر دوی این عوامل به‌راحتی از قارچ‌هایی که علائم بیماری را از خود نشان می‌دهند قابل جداسازی است اما با پیشرفت روند پوسیدگی، باکتری‌های دیگر نیز از آن جداسازی خواهند شد.

علائم این بیماری

اولین نشانه بیماری بر روی قارچ خوراکی دکمه‌ای سفید، ایجاد مناطق فرورفته بر روی سطح کلاهک است. این مناطق سریعاً به حفره‌های قهوه‌ای‌رنگی تبدیل می‌شوند که اوز  یا شیره طلایی رنگ از آنها خارج می‌شود و در پایان و گاهی در عرض یک شب تمام‌اندام باردهی قارچ توسط باکتری‌ها آلوده خواهد شد.

ممکن است که قارچ‌های مبتلا در نقاط مختلف بستر کشت پراکنده باشند یا فقط چند قارچ به این عارضه مبتلا شوند؛ در قارچ A. bitorguis نیز همین علائم مشابه ‌شده است.

در یک فعالیت تحقیقی این باکتری در زمان‌های مختلف در زمان کشت ، خاکدهی و تشکیل پین به بستر تزریق شد .صرف‌نظر از زمان تزریق باکتری، علائم در همه تیمارها مشاهده و بررسی گردید. شدیدترین علائم در زمان تزریق باکتری در مرحله تشکیل پین ظهور کرد و حتی در قارچ‌های بالغ نیز منتج به تولید علائم شدید بیماری شد.

گسترش بیماری

مطالعات انجام‌شده در مورد پخش عامل بیماری توسط جریان هوا، آبیاری و به‌وسیله تماس مستقیم نشان داده است که باکتری به‌راحتی به ‌وسیله باز برخورد ذرات آب تا فاصله ۵۴ سانتیمتری و همچنین توسط تماس به اطراف پراکنده می‌شوند اما جریان هوا نقشی در انتقال باکتری ندارد. آلودگی دست کارگران میزان انتقال باکتری را تا ۴۰ برابر افزایش می‌دهد. برداشت مکانیزه قارچ نیز با شیوع بسیار گسترده این باکتری مرتبط بوده است.

بااین‌وجود که مگس‌های سیاریده ناقلین باکتری‌ها و قارچ‌ها هستند اما تصور می‌شود که وسیله ناکارآمدی برای گسترش عامل این بیماری باشند چراکه این حشرات به قارچ‌های در حال فساد نزدیک نمی‌شوند.

کنترل بیماری

استفاده از کلرین برای کنترل این بیماری مؤثر نیست؛ تیمار با فرمالین نیز این بیماری را کنترل نکرده است. به‌هرحال، بهبود تبخیر در سالن  مهم ترین روش  کنترل این بیماری خواهد بود.

بهبود عمل تبخیر در سالن‌های کشت، کلیدی‌ترین نکته در کنترل این بیماری است.