تولید برق از قارچ
پژوهشگران “موسسه فناوری استیونز” (Stevens Institute of technology) ایالات متحده آمریکا در مطالعه اخیرشان توانستند یک قارچ معمولی را به یک قارچ بیونیک تبدیل کرده و با استفاده از چاپ سه‌بعدی، با اتصال انرژی تولیدکننده سیانوباکتری بر روی یک قارچ معمولی، برق تولید کنند. در این پژوهش یک شبکه دارای الکترودهای نانو نوار گرافانی نیز برای جمع‌آوری جریان، استفاده شد.
“بیونیک” یا خلاقیت طبیعت، الگو گیری از سامانه‌ها، ساختارها و سازوکارهای طبیعت و موجودات زنده برای ابداع و اختراع، پدید آوردن فناوری و حل مسائل فنی–مهندسی است. این رشته به‌عنوان یک دانش میان رشته‌ای و یک روش‌شناسی حل خلاق مسئله، از شاخه‌ها یا گرایش‌های تخصصی خلاقیت نوآوری شناسی (Creanovatology) به شمار می‌رود.
به عبارتی دیگر بیونیک هنر به‌کارگیری دانش سیستم‌های زنده در حل مسائل فنی است. این رشته به‌عنوان یک دانش میان رشته‌ای و یک روش‌شناسی حل خلاق مسئله، از شاخه‌ها یا گرایش‌های تخصصی خلاقیت نوآوری شناسی به شمار می‌رود.
نظریه مانو مانور
به گفته “مانو مانور” (Manu Mannoor) یکی از نویسندگان این مطلب، با یکپارچه سازی سیانو باکتری‌ها قادر به تولید برق با مواد نانو مقیاسی که قادر به جمع‌آوری جریان هستند، ما توانستیم به خواص منحصربه‌فرد هر دو مواد پی برده و آنها را تقویت کنیم و یک سیستم بیونیک کاملاً کاربردی جدید ایجاد کنیم که قادر به تولید برق است.
سیانو باکتری‌ها را همچنین به‌عنوان جلبک‌های فیروزه‌ای، باکتری‌های فیروزه‌ای یا سیانوفیت‌ها می‌شناسند. آنها بی‌هوازی هستند یعنی نیازی به اکسیژن ندارند. در زمان پیدایش این باکتری‌ها اکسیژن در جو زمین وجود نداشت. آنها دارای کلروفیل a هستند و فتوسنتز می‌کنند و اغلب متحرک‌اند. سیانوباکتری‌ها قدیمی‌ترین پروکاریوت های فتوسنتز کننده روی زمین هستند. این میکروارگانیسم‌ها به‌طور گسترده‌ای در خاک‌های طبیعی، آب‌های شیرین و زیستگاه‌های دریایی توزیع‌شده‌اند.
سودیپ جوشی
در طول آزمایش، مانور و همکارانش دریافتند سلول‌های سیانوباکتری‌ها چندین روز بر روی قسمت بالایی سفید قارچ باقی می‌مانند. “سودیپ جوشی” (Sudeep Joshi) یکی دیگر از نویسندگان این مطلب، توضیح داد که قسمت سفید قارچ موجب تغذیه سیانوباکتری‌ها می‌شود و توسط آنها می‌توان برق تولید کرد.
جمع‌آوری جریان
در این مطالعات، پژوهشگران از یک چاپگر سه بعدی و یک بازوی رباتیک برای جمع آوریچاپ جوهر الکترونیکی که حاوی نانو نوارهای گرا فن ضروری در قسمت بالایی قارچ است، استفاده کردند. آنها همچنین با استفاده از جوهر زیستی یک الگوی مارپیچی که حاوی سیانوباکتری‌ها موجود بر روی کلاهک قارچ بود، چاپ کردند.
جوهرهای زیستی موادی هستند که محیط ماتریکس خارج سلولی را شبیه‌سازی می‌کنند و به چسبیدن، تکثیر و تمایز سلول‌های زنده کمک می‌کنند. جوهرهای زیستی می‌توانند در حین پروسه تولید افزایشی (additive manufacturing) به شکل رشته ته‌نشین شوند و بنا به این قابلیت از بیومتریال‌های سنتی‌ای مانند هیدرو ژل، شبکه پلیمری و داربست فومی متمایز می‌شوند.
