سگ کشی برای پول!

در  صبح زود در ارتفاعات کومونه، سگی کوچک به نام «بِلا» در میان درختان توس (غان) در حال جست و جو بود. صاحبش بیل بلندی در دست داشت و او را تشویق می‌کرد تا او را که یک سگ شکارچی ترافل بود، بهتر جستجو کند. بلا به سمت درختی رفت و زیر برگ‌های مرده ریخته شده روی زمین بو کشید.

«رناتو توماستی» ۸۰ساله صاحب بلا فریاد زد: «یافتیم. یافتیم. طلای سیاه». سپس او و گروهی دیگر از شکارچیان ترافل «بِلا» را در جنگل دنبال کردند جایی که او به سمت درخت دیگری رفت. توماستی فریاد زد: «جلو نرو، ولش کن»! مردان جوان جلوتر دویدند و بلا را از جسد یک روباه دور کردند.

جسد روباه نشانه‌های مرگ ناشی از مسمومیت با استریکنین را نشان می‌داد: چشم‌های خون آلود با اخمی دردناک. شکارچیان ترافل با غم و اندوه جسد روباه را تماشا می‌کردند. پلیس محلی منطقه را به عنوان صحنه جرم قلمداد کرد و بررسی‌ها را آغاز نمود. توماستی میگوید: هدف این «قاتلان ناشناس» از بین بردن رقابت و در انحصار نگه داشتن جنگل‌های غنی از ترافل است. آنها میخواستند سگ شکارچی ترافل را بکشند!

شکار ترافل سنتی است که اغلب برای طبقات بالا قلمداد می‌شود و الهام بخش تجارب گردشگری لوکس، موزه‌ها و فیلم‌ها بوده است. اما این روزها این شکار در ایتالیا با تهدید قاتلان تشنه پول است. قارچ‌هایی که مانند الماسی خونین، جنگی مخفیانه، مرگبار و همیشگی بر سر به دست آوردن آنها وجود دارد.

قضیه فقط سگها نیستند! برای محافظت از مناطق غنی از ترافل‌های پرسود، شکارچیان بومی به دنبال ترساندن خارجی‌ها و حذف رقبا از طریق منفجر کردن کامیون ها، تیراندازی به سوی خودروها و ضربه زدن به یکدیگر به وسیله بیل هستند! در سال ۲۰۱۸ میلادی یک سگ نژاد اسپرینگر اسپانیل به نام «ویلا» ششمین سگی بود که در بازه زمانی دوساله در ایتالیا به دلیل یافتن ترافل به قتل رسید.

توماستی که رئیس افتخاری انجمن شکارچیان ترافل منطقه لاتزیو است به «نیویورک تایمز» می‌گوید: «سالانه صدها سگ شکارچی ترافل کشته می‌شوند. این به خاطر طلای سیاه در سراسر ایتالیا رخ می‌دهد».

به نظر می‌رسد که بیش‌تر خشونت‌ها در منطقه مرکزی ایتالیا در آبروتزو که هم مرز با کامراتا نُوا می‌باشد رخ داده است و موارد مسمومیت به قدری زیاد بوده‌اند که بتوان آن را قتل عمدی دانست. شکارچیان ترافل می‌گویند که بسیاری از خشونت‌ها به ندرت ظاهر می‌شود زیرا صاحبان سگ نمی‌خواهند مزارع مخفی ترافل آنان شناخته شود. در عوض، انتقام جویی از طریق چاه یا مزرعه آب مسموم انجام می‌شود. گاهی اوقات این اقدام تلافی جویانه تلفات از میان افراد غیر نظامی و معمولی را نیز به همراه داشته است.

در تاریخ ۷ ژانویه مارتینا ارکولی و اعضای خانواده‌اش با براندو سگ شکارچی ترافل از نژاد لابرادور شکلاتی رنگ یک سال و نیمه‌شان در سیمبروینی در حال طبیعت گردی بودند. براندو یک هات داگ مسموم خورد و جان‌اش را از دست داد.  او می‌گوید: «من آن را از دهان‌اش بیرون آوردم اما او دوباره یک هات داگ دیگر را در دهان‌اش گذاشت. او را به شهر بازگردانیم. دهان‌اش کف کرده بود. او را مجبور کردیم تا نمک بخورد تا شاید استفراغ کند اما چشمان‌اش قرمز شده بود. پاهایش را دراز کرد. پیش از آن که به درمانگاه برسیم مرده بود».

این مسئله باعث شده، تا از ترس کشته شدن سگهای شکارچی ترافل، افراد عموما در افشای آدرس خانه و محل نگهداری سگهای‌شان احتیاط کنند زیرا قاتلان ناشناس هات داگ‌های مسموم را به حیاط خانه‌ها پرتاب می‌کنند و یا هات داگ‌ها را در مسیر مورد علاقه سگ شکارچی ترافل قرار می‌دهند. برخی از صاحبان سگ‌های سیستم‌های نظارتی نصب کرده اند.

توماستی و دوستان‌اش گلایه می‌کردند که در میان شکارچیان تراقل یک رمز سکوت وجود دارد. او می‌گوید: «حقیقت این است که قاتلان شاید یکی از ما باشند». «ماریو مورگانتی» ۶۲ساله یکی از دوستان‌اش به او گفت: «وقتی این حرف را می‌گویی به من نگاه نکن»!

منبع: نیویورک تایمز