قارچ دنبلان معروف به طلای سیاه

قارچ دنبلان معروف به طلای سیاه، تهدید مسموم کردن سگ‌ها و قتل‌عام درختان جنگل‌های آلبانی اسیر جنگی بر سر قارچ‌های دنبلان شده‌اند. قارچی خوشمزه و گران‌قیمت که در این کشور فقیر اروپایی به “طلای سیاه” مشهور شده است.

به گزارش خبرگزاری هاگ و به نقل از AFP، “اوجنی پانو” که به‌عنوان یک شکارچی ۲۸ سالهٔ قارچ دنبلان فعالیت دارد، هرروز صبح به همراه شوهرش و سگ‌های پشمالو به نام‌های لایکا و بأس به کوهستان‌های جنوب آلبانی می‌زنند. سگ‌ها آموزش‌دیده‌اند که این خوراکی لوکس را ردیابی کنند و با دقت آن را از زیرخاک بیرون بیاورند.

ایتالیا و فرانسه طرفداران این قارچ

پانو در خصوص بازار فروش این محصول می‌گوید بیشتر محصولات را به تجار خارجی از ایتالیا و فرانسه می‌فروشد. این دو کشور به‌طور سنتی، مصرف‌کنندهٔ این قارچ گران بوده‌اند. روش زندگی‌شان شاید خوش‌خوشان به نظر برسد، تحصیل یک کیلوگرم قارچ دنبلان سیاه می‌تواند تا ۵۰ یورو درآمد برایشان داشته باشد و قارچ‌های دنبلان سفید، که گونه‌ای نادرتر و حتی باارزش‌تر هستند را می‌توان تا کیلویی ۱۴۰ یورو فروخت.

پول‌های وسوسه‌انگیز

این مقدار از پول در کشوری که شرایط کاری دشواری دارد، به‌طوری‌که میانگین دستمزد زیر ۴۰۰ یورو است و در مناطق روستایی حتی از این هم پایین‌تر است، پول‌های وسوسه‌انگیزی به‌ حساب می‌آیند، اما کار استحصال قارچ دنبلان اصلاً شوخی‌بردار نیست.

پانو و دیگر جستجو گران آلبانیایی این قارچ گران‌بها، از جنگل‌های پرمخاطره بر سر قارچ دنبلان می‌گویند که در آن رقبا همدیگر را تهدید می‌کنند و با بی‌رحمی سگ‌های گران‌قیمت همدیگر را هدف قرار می‌دهند.

تهدید به ترک منطقه

پانو دریکی از خاطرات خود می‌گوید که روزی گروهی از مردان راهش را سد کردند و تهدیدش کردند که اگر به جستجو در زمین‌هایی که قلمرو خودشان می‌دانستند ادامه دهد، بلایی سرش خواهند آورد. او ماجرا را به پلیس گزارش داد و صبح روز بعد به آنجا بازگشت تا ثابت کند به‌سادگی از کاری که آن را “دل‌خوشی‌ای احساسی و عمیق” برای خود می‌داند، نخواهد گذشت. اما دیگرانی بوده‌اند که مجبور به کنار گذاشتن این کارشده‌اند.

به‌طور مثال یکی از دوستان پانو، بسمی لامی که زمانی روزهایش را به جستجو در زمین جنگل‌های کوهستان داژتی در تیرانا می‌گذراند. پایان تراژیک شغل او زمانی رقم خورد که اواخر سال پیش، رقبایش دو سگ نژاد داشهاوند او را مسموم کردند. او درحالی‌که سعی می‌کند جلوی اشک‌هایش را بگیرد و لرزش دستانش را کنترل کند، می‌گوید: آنها من را تعقیب کردند و جایی که در آن اتراق کرده بودم را پیدا کردند و دو سگم را کشتند تا من فرار کنم.

تجاوز به ریشهٔ درختان و نبود مقررات، باعث شده تا درختان آلبانی و همین‌طور قارچ‌های دنبلان هم درخطر قرار گیرند، چراکه شکارچیان بی‌پروا با تبر و بیل‌های نوک‌تیز به زمین حمله می‌برند. قارچ دنبلان معروف به طلای سیاه.

تاریخچه این حرفه در آلبانی

در خصوص پیشینه این تجارت، باید گفت جستجوی  قارچ دنبلان یک دههٔ پیش در آلبانی پا گرفت. زمانی که ایتالیایی‌ها در آنسوی دریای آدریاتیک به دنبال قارچ افتادند. پانو می‌گوید که قارچ‌های دنبلان که زمانی در آلبانی فراوان بودند، حالا روزبه‌روز کمیاب‌تر می‌شوند و دلیل آن را استفاده از تبرهایی می‌داند که به ریشهٔ درختانی که این قارچ بر رویشان می‌روید، آسیب می‌رسانند.

او می‌گوید: وقتی درختی خراب شود، دیگر قارچ نمی‌دهد و اضافه می‌کند که دوست دارد مسئولان گواهی‌های سخت‌گیرانه و مالیات‌هایی را برای کنترل این تجارت وضع کنند. “پاناجوت پانو” شوهر اوجنی پانو، در تکمیل صحبت‌های همسرش، اضافه کرد: در آلبانی، قارچ‌های دنبلان کشت نمی‌شوند، و محافظتی از آنها صورت نمی‌گیرد و آگاهی‌ای هم در مورد اجتناب از آسیب زدن به آنها وجود ندارد”. پاناجوت پس از دو دهه زندگی و کار در خارج، برای شکار قارچ دنبلان به آلبانی بازگشته است.

در برخی از نقاط کشور، نظیر پارک ملی دیویاک کراواستا در غرب این کشور، به قول “آدریان کوچی” رییس پارک، شرایط برای قارچ فاجعه‌آمیز شده است. در ماه ژوئن، او دو مرد را به خاطر استفاده از تبر در جنگل، تحویل پلیس داد. اما به خاطر عدم وجود هیچ قانونی که این کار را منع کند، آن‌ها را بی‌سروصدا آزاد کردند.

تحریک اشتهای محلی آژیم هوگژا، از مسئولان جنگلداری در شهر فیر واقع در جنوب پارک دیویاک کراواستا، می‌گوید: ما هم نگران هستیم؛ اما بدون قوانین شفاف نمی‌توانیم کاری علیه قارچ جمع کن‌های بی‌فکر انجام دهیم. مثل این می‌ماند که، بدون حکم تفتیش وارد خانهٔ کسی شویم.

“ییل هوگژا” یکی از مسئولان محیط‌زیست آلبانی، می‌گوید که کارهایی در دست انجام است تا “چارچوب دقیق قانونی” برای بیرون کشیدن قارچ‌های دنبلان تدوین شود. در همین حال، آن‌طور که انیا ریستانی، قارچ جمع کن ۲۷ ساله‌ای که با پدرش به شکار قارچ می‌روند، می‌گوید که بازار دچار “هرج‌ومرج” شده است. او می‌گوید که این کسب‌وکار “خارجی‌های زیادی نظیر ایتالیایی‌ها، یونانی‌ها، رومانیایی‌ها و فرانسوی‌ها” را به اینجا کشانده است.