بلاب، قارچ یا حیوان؟
دانشمندان نام این موجود که شبیه مخاط زرد رنگ است را “بلاب” گذاشته اند. این نام از یک فیلم علمی-تخیلی مربوط به سال 1958 گرفته شده است که در آن فیلم موجودی بی شکل، رونده و لزج به انسان‌ها حمله می‌کند و با تغذیه از انسان‌ها رشد نموده و بزرگ می‌شود.
این موجود دهان، معده و چشم ندارد اما قادر به تشخیص مواد غذایی و هضم آن است و می تواند حرکت کند و مسیر خود را از میان پیچ و خم ها پیدا کند. این موجود مغزی ندارد اما قادر به یادگیری است و اگر دو “بلاب” را کنار هم قرار دهید آن یکی که آموخته است دانش خود را به دیگری انتقال می‌دهد.
بلاب نه گیاه و نه حیوان است. این ارگانیسم یک موجود غیر قابل طبقه‌بندی است زیرا دارای خصوصیاتی از هر سه سلسله‌ی موجودات زنده است. این موجود مانند یک جانور غذا می‌خورد، اما مانند یک قارچ تولیدمثل می‌کند و دارای یک رنگ گیاهی است.
هنوز کسی به‌طور دقیق نمی‌داند این موجودات را چگونه طبقه‌بندی کند اما در حال حاضر، متخصصان طبقه‌بندی جانداران، بلاب را به‌عنوان Physarum polycephalum طبقه‌بندی کرده‌اند که به همراه حدود ۹۰۰ خویشاوند دیگر خود در سلسله‌ی تک‌سلولی‌ها (پروتئوزا) قرار می‌گیرد، زیرا خصوصیات مشترکی با این اشکال حیات دارد.
بلاب درواقع، یک پلاسمودیوم است که به‌طور غیر رسمی کپک مخاطی نامیده می‌شود. کپک‌های مخاطی گروهی از موجودات میکروسکوپی هستند که ازنظر ظاهری شبیه باکتری‌ها ولی بزرگ‌تر از آن‌ها هستند. آن‌ها برخلاف باکتری‌ها، دارای هسته و ساختارهای سلولی متمایزی هستند، بنابراین بیشتر شبیه سلول‌های گیاهی یا جانوری هستند تا باکتری. پلاسمودیوم‌ها غیرعادی هستند زیرا هر سلول انفرادی دارای تعداد زیادی هسته است (بیشتر سلول‌های جانوری تنها یک هسته دارند) ممکن است نام پلاسمودیوم ناآشنا به‌نظر برسد، اما قطعا درمورد آن چیزهایی می‌دانید چرا که مالاریا نیز عضوی از این گروه است.
برخلاف مالاریا و برخلاف نام ترسناک بلاب، کپک‌های مخاطی به انسان ضرری نمی‌رسانند. وقتی که شرایط مناسب و غذا فراوان باشد، کپک مخاطی به شکل یک سلول جداگانه، زندگی انفرادی را در پیش می‌گیرد اما وقتی شرایط دشوار می‌شود، مانند زمانی که غذا کمیاب می‌شود، افراد گرد هم می‌آیند و یک کلنی زردرنگ را تشکیل می‌دهند که مانند لایه‌ی نازکی از تخم‌مرغ اسکرامبل به‌نظر می‌رسد. این کلنی سپس رو به طغیان گذاشته و باکتری‌ها، کپک‌ها، برگ‌های پوسیده و دیگر مواد را می‌بلعد.
گزارش شده که بلاب دارای ۷۲۰ جنس است؛ اگرچه توضیح بیشتری درمورد چگونگی تعیین این موضوع هنوز ارائه نشده است. اصولا، کپک‌های مخاطی ماده‌ی ژنتیکی خود را زمانی می‌توانند با دیگران مخلوط کنند که مجموعه‌ی سازگاری از ژن‌های میتوکندریایی به نام matA، matB و matC را داشته باشند. هرکدام از این ژن‌ها دارای ۱۶ واریانت هستند. بنابراین به‌نظر می‌رسد که کپک‌های مخاطی زندگی اجتماعی بسیار پیچیده‌ای داشته باشند.
