نقش خاک پیت در پرورش قارچ

نقش خاک پیت در پرورش قارچ تعیین کننده است، در قدیم به خاکی، آلی می گفتند که دارای دو قسمت «peat» یا «muck» باشد. خاک «muck»، آنست که کاملاً مراحل تجزیه را طی کرده باشد و آثاری از نسوج گیاهان در آن دیده نشود و دارای رنگ سیاه باشد. در حقیقت خاک «muck»، حدود 20 الی 50 درصد ماده آلی را در خود دارد.

«peat» یا «تورب» خاکی است که هنوز آثار و بقایای گیاهان در آن مشخص است. تفاوت خاک «muck» با خاک «peat» در این است که خاک «muck» در مقایسه با خاک «peat» دارای مواد معدنی بیشتر و معمولاً رنگ تیره تری می باشد (کاملاً تجزیه یافته و مراحل پیشرفته تجزیه را طی کرده باشد).

معمولاً بقایای گیاهی موجود در دریاچه ها و حوضچه های کم عمق تجزیه نشده و تحت شرایط غیر هوازی تجمع نموده و مقدارآنها رو به فزونی می گذارد. بنابراین خاک پیت که جزء خاک های آلی به حساب می آید و همچنین جزء خاک های « هیستوسول» نیز می باشد، تولید می شود که در این خاک ها انساج گیاهی و دانه های گرده نباتات به آسانی قابل تشخیص می باشند و حتی گاهی اوقات، اجساد انسان هایی که سه هزار سال از سن آنها می گذرد، در آنها یافت می شود.

بنابراین مرداب ها و آب های ساکن و در نتیجه خاک های آلی (peat) در حفظ و حراست مواد آلی نقش مؤثری را ایفا می نمایند. به عنوان مثال، یکی از انسان هایی که به نحو احسن در این خاک ها حفظ شده، انسان «تولوند» است که دوهزار سال از عمر آن می گذرد و در سال 1950 درکشور دانمارک کشف شده است.

در انگشت نگاری و کالبد شکافی به عمل آمده از این انسان، مشاهده شده که آخرین غذای او، دانه های مخصوص علوفه هرز بوده است. این انسان در عمق 2 متری و در خاک آلی پیت که طی دو هزار سال تشکیل شده، مدفون شده بود.

یکی از مشخصات خاک های آلی، لایه به لایه بودن آنهاست به عنوان مثال در خاک های آلی، خاک پیت چوبی، معرف یک یک دوره خشک می باشد که شرایط اقلیمی دوران قبل و بعد از آن مرطوب تر بوده است. بنابراین پوشش نباتی آن شامل خزه های اسفاکنوم می باشد. در این منطقه، خاک آلی پیت به ضخامت 5 متر طی نه هزار سال تشکیل گردیده است. به عبارت دیگر، یک سانتی متر آن در عرض هیجده سال تشکیل شده است.

تشکیل خاک پیت چوبی به این صورت است که جزء خاک های «هیستوسول» می باشد و ویژگی های خاک های «هیستوسول» پوشش نباتی به جا مانده در آب و میزان تجربه آن را دارد و در آب های نسبتاً عمیق که بقایای الگ ها و سایر گیاهان آبزی وجود دارد، مواد کاملاً کلوئیدی تشکیل شده و بر اثر خشک شدن به نحو قابل ملاحظه ای منقبض می شوند و به تدریج که دریاچه ها پر شدند، گیاهان سازو، برنج وحشی، لیلی آبی و گیاهان مشابه دیگر نیز گسترش می یابند و حالت کلوئیدی و لزوجت بقایای نیمه تجریه یافته این گیاهان نیز کمتر است.

پس از گذشت مدتی به تدریج «جگن» و «نی شنی» و سرانجام علوفه قادر به رشد در این نواحی می گردند. مواد تولیدی از این گیاهان به مراتب از موادی که از گیاهان آبی عمیق ایجاد می شوند، چوبی تر و کاملاً به صورت رشته به رشته و فیبری می باشند. این گونه خاک های آلی، «پیت» نامیده می شوند. به مرور زمان بوته ها و درخت ها نیز رشد و نمو می کنند و مواد آلی چوبی به نام «پیت چوبی» تولید می شود.

برای تشخیص رنگ در این خاک ها باید به دفترچه رنگ که شامل 175 خانه رنگی می باشد، مراجعه کرد که به طور منظم و سیستماتیک و براساس سه مشخصه رنگ، یعنی هیدووالیر و کردما در هفت صفحه تنظیم کرده است. با مراجعه به این دفترچه مشاهده می کنیم که تورب خام معمولاً به رنگ قهوه ای دیده می شود. اصولاً خاک های هوموسی و غنی از مواد آلی، رنگ تیره ای دارند که گاهی به خاکستری تیره تا خاکستری قهوه ای می گرایند. امروزه آلی بودن خاک را بر مبنای درصد رس و مواد آلی تعیین می کنند.

با توجه به رابطه زیر، آلی بودن خاک پیت قارچ را می توان تعیین کرد:

پیت یا تورب (peat)

ماده خاکی یکپارچه ای می باشد که عمدتاً از ماده آلی تجزیه نشده یا کمی تجزیه شده تشکیل شده است. این ماده آلی در شرایط رطوبتی بسیار زیاد تجمع می یابد.

خاک پیت، خاک آلی است که درهر کیلوگرم آن 500 گرم ماده آلی (بیش از 50 درصد) وجود دارد. پیت به نقشه های تجزیه نشده تا کمی تجزیه شده گفته می شود و در ایالات متحده برای نشان دادن مرحله تجزیه مواد آلی به کار می رود.

خاک رهای پیت را نباید زهکشی کرد، زیرا زهکشی باعث تبدیل مواد نیمه تجزیه شده پیت به مواد کاملاً تجزیه شده «ماک» می شود که در این فرایند طی زمان، کلیه خاک سطحی تجزیه شده و از بین می رود. این مسئله یکی از مشکلات جدی خاک های اقلیم گرم نظیر نواحی جنوبی ایالت فلوریدا است، زیرا که درجه حرارت سالانه در این منطقه زیاد است و مواد آلی به سرعت تجزیه می شوند.

«muck peat» (تورب بوده ای یا پوده ای)

ماده آلی خاک است که در آن بخش قابل توجهی از اندام های اولیه گیاه قابل تشخیص است، ولی بخش مهمی از آن نیز قابل شناسایی نیست.

بافت خاک پیت قارچ

برای شناسایی بافت خاک باید از مثلث بافت خاک استفاده کرد. این مثلث از مجموعه ذرات رس سیلت و شن تشکیل شده است. طبق شکل زیر به عنوان مثال، اگر خاک دارای 15 درصد رس، 65 درصد شن و 20 درصد سیلت باشد ، کلاس بافت آن، در نقطه A یعنی لومی شنی قرار دارد . اگر تمام ذرات یعنی شن، سیلت و رس به مقدار مساوی وجود داشته باشد، بافت خاک ما در نقطه B یعنی لومی رس قرار می گیرد.

برای نشان دادن اینکه کدام خاک رس دارد و کدام شن یا کدام سیلت است، باید قطر آنها را در نظر گرفت. در نمودار 2، قطر ذرات خاک نشان داده است:

بافت خاک در خاک های رسی سنگین است. بنابراین به علت فشردگی ذرات به هم مانع عبور ذرات آب و هوا شده و باعث می شود که آب، خلل و فرج خوبی نداشته باشد. برای کاستن سنگینی رس می توان از شن، ماده آلی، ورمی کولیت و پرلیت استفاده کرد تا زهکشی خاک بهبود یابد.

این در حالی است که ذرات شنی بافت سبکی دارد و از اشکالات آن این است که قادر به نگهداری آب نیست و جذب مواد غذایی در آن بسیار کم است. یعنی قدرت نگهداری کمی دارد.

خاک های شنی اغلب با کودهای دامی یا ماده آلی گیاهان (peat) اصلاح می شوند تا ظرفیت نگهداری رطوبت کم آن بهبود یابد. پیت (peat) وازه ای کلی است که دامنه گسترده ای از مواد آلی را در برمی گیرد و مناسب ترین گونه آن، پیت های خزه اسفاگنوم یا هیپنوم می باشند. این مواد، الیافی و اسیدی هستند و ظرفیت تبادل کاتیونی زیاد دارند و ظرفیت نگهداری آب نیز در آنها زیاد است.

با این حال البته نه به صورت کاملاً قطعی می توان گفت که خاک پیت یا تورب را باید چیزی مابین ذرات شن و ماسه وسیلت در نظر گرفت.

به عنوان مثال، می توان از گیاهان تیره مشعلی یا (Acantaceae) نام برد که دارای خاک متوسط می باشد که شامل خاکبرگ های ماسه (کود دامی) پیت، خاک باغچه (لوم) می باشد.

برای خاک های متوسط، درصد تخلخلی برابر با 50 درصد احتیاج است. برای اینکه بتوانیم تخلخل خاکی را به دست آوریم از وزن مخصوص ظاهری و حقیقی استفاده می کنیم. هنگام تشکیل خاکدانه ها، منافذ و خلل و فرج بین ذرات خاک تشکیل می شود که معمولاً از هوا و آب پر شده است. به عبارت دیگر، تخلخل خاک برابر است با :

درشتی و ریزی تخلخل در خاک به بافت خاک وابسته است و بین درصد رس و درصد تخلخل بزرگ، ارتباط و همبستگی وجود دارد. بدیهی است که درخاک های مرطوب به علت آماس و ورم کردن رس ، این همبستگی با افزایش رطوبت منفی همراه است. در جدول 1، رابطه بین وزن مخصوص ظاهری و درصد تخلخل خاک در چند تیپ نشان داده شده است.

تیپ خاک	وزن ظاهری	درصد تخلخل
خاک برگ یا تورب یا پیت	66/0 گرم بر سانتیمتر مکعب	65
خاک شنی لومی	5/1 گرم بر سانتیمتر مکعب	43
رس مرتعی	13/1 گرم بر سانتیمتر مکعب	57
زیر کشت جو بدون عبور تراکتور	13/1 گرم بر سانتیمتر مکعب	51
زیز کشت جو پس از گذشت تراکتور	63/1 گرم بر سانتیمتر مکعب	37
فراژی پان	85/1 گرم بر سانتیمتر مکعب	30

 

همان طور که در جدول مشاهده می کنید، خاک پیت یا تورب دارای پایین ترین وزن مخصوص ظاهری و تخلخل بالاست و این بدان معناست که فضای بسیار خوبی از آب و هوا بین ذرات خاک وجود دارد که نشان دهنده تخلخل بالای این خاک می باشد و این امر باعث می شود تا گیاهی که در چنین خاکی رشد می کند، از لحاظ آب و هوایی شرایط بسیار خوبی داشته باشد.

چنانچه وزن مخصوص ظاهری ما مساوی با 3/1 گرم بر سانتیمتر مکعب و وزن مخصوص حقیقی برابر 6/2 گرم بر سانتیمتر مکعب باشد، درصد تخلخلی برابر با 50 خواهیم داشت که این مقدار برای شخم خاک هایی با بافت متوسط، کاملاً متداول است.

در شکل 1 رابطه بافت و ظرفیت و نگهداری رطوبت قابل استفاده (رطوبت حدفاصل ظرفیت نگهداری و نقطه پژمردگی) را در خاک هایی با بافت مختلف نشان می دهد.

بعد از صحبت درباره بافت خاک، اکنون درباره تغییر بافت خاک نیز نمونه ای را که در کشور هلند متداول می باشد بیان می کنیم؛

قدرت تحمل فشار خاک های پیت این کشور به سبب استفاده گاوها از مراتع کم است که در نتیجه فشار پای حیوان، گودال های عمیقی در خاک ایجاد و از کیفیت مراتع کاسته می شود و چنانچه در عمق یک متری این خاک ها شن قرار گرفته باشد، بر قدرت تحمل فشار آنها افزوده می شود و در نتیجه ، تعداد بیشتری دام می توانند از مراتع استفاده نمایند. این امر در کشوری که زمین کم است و فراورده های دامی از جمله صادرات مهم آنهاست، حائز اهمیت و از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه می باشد. از این جهت، دستگاه ها و ماشین هایی به کار برده می شوند که شن را از اعماق 3 تا 4 متری زمین، انتقال و در عمق یک متری از مسیر خاک قرا می دهند.

چگونگی تشکیل خاک پیت (peat) یا تورب

خاک پیت آنست که از بقایای در حال تخمیر اندام های مختلف گیاهی به وجود آمده باشد . پیت های طبیعی ، حاصل تخمیر خزه ها هستند. دو خزه معروف به نام های اسپاگنوم و هیپونوم در اروپای شمالی یافت می شوند و معادنی که از این خزه ها در اروپای شمال به دست آمده است، تحت عنوان تورب یا پیت خالص به بازار عرضه می شود . خاک پیت PH پایینی دارد و و در گیاهان اسید دوست مانند آزالیا، تمشک و آناناس به ترتیب 5-5/4 ، 5 -4 و اسپاگنوم 5 – 5/3 و برای گیاهانی که نیاز به PH پایین دارند، بسیار مناسب و ایده آل است. پیت و خزه اسپاگنوم برای نگهداری و رطوبت خاک و حل مشکل خاک هایی که دانسیته بالا دارند (خاک های سنگین)، مناسب است و در شرایط رطوبت فراوان و بالا تشکیل می شود.

در مناطق مرطوب نظیر باتلاق ها و دریاچه هایی که تولیدات مواد آلی آنها زیاد است، هیستوسول ها روی مواد آلی تشکیل شوند. خاک هایی که به ماک و پیت معروفند، جزء هیستوسول ها به شمار می آیند.

رویش گیاهی فوق العاده و تجمع بقایای گیاهی، الزاماً خاک آلی پیت را ایجاد نخواهد کرد، مگر آنکه میزان تجزیه و فساد این مواد به کندی صورت گیرد. مهم ترین عاملی که میزان تجزیه مواد را محدود می نماید، وجود رطوبت اضافی است و از این جهت است که بقایای گیاهی در دریاچه ها و باتلاق های کم عمق، تحت شرایط اقلیمی معتدل تا گرم متراکم می شوند.

توپوگرافی منتج از عمل یخچال ها در ایالت مینسوتا، ویسکانسین و میشیگان و تا حدودی در نیویورک و نیوجرسی باعث پیدایش مقدار زیادی دریاچه و باتلاق کوچک گردیده است که درنتیجه به تشکیل خاک پیت در این مناطق منجر شده است.

در امداد سواحل اقیانوس اطلس به دلیل ارتفاع بیشتر از سطح دریا، تعداد زیادی باتلاق به وجود آمده است و مواد آلی از نوع پیت در بسیاری از آنها متراکم گردیده و مواد اولیه جهت تشکیل خاک های هیستوسول را به وجود آورده است . در خاک های غرقاب یا خاک های اسیدی جنگلی و مرتعی، آمونیوم قابل تبادل ، منبع همنی از عنصر ازت در خاکی است که به تازگی با کودهای شیمیایی آمونیوم دار تغذیه شده باشد . در موارد دیگر ، آمونیوم به سرعت اکسید شده و به نیترات تبدیل می شود . در نتیجه، مقدار آمونیوم قابل تبادل، کم یادر حال نوسان خواهد بود . همچنین خاک پیت دارای مقداری آهک می باشد که این مقدار آهک باعث اسیدی شدن خاک و رویش گیاهان اسید دوست روی خاک می شود .

قرار دادن آهک در خاک بسیار مقرون به صرفه و مخصوصاً برای گیاهان گروه پروانه آسا، سودمند است. برای مثال گیاهی مثل سویا که یک گیاه حساس به اسید است، درجنگل های ویتنام روی خاک هایی که PH کمتر از 2/4 دارند (خاک هایی با اسید بالا) پس از سوزاندن پسماندهای به دست آمده از کشت پیشین برنج با موفقیت روییده می شود. هنگامی که PH کمتر از 5/5 باشد. افزایش آهک به خاک های چمنی ضرورت می یابد.

در جدول 2، نیاز تقریبی به آهک در خاک هایی با بافت متفاوت آمده است. همان طور که مشاهده می کنید، خاک پیت دارای بالاترین آهک درهر هکتار خاک یعنی 8000 کیلوگرم در هکتار می باشد.

به عنوان مثال، می توان گفت که آهک، گچ، و پیت به عنوان اصلاح کنندگان خاک آمینواسید ماده ای است که به خاک اضافه می شود تا PH یا ویژگی های فیزیکی آن را بهبود ببخشند.

بافت خاک	مقدار آهک لازم برای تغییر PH از 5/4 به 5/5
شن  (sand)	1000 کیلوگرم در هکتار
لوم شنی ( sandy loam )	2000 کیلوگرم در هکتار
لوم رسی ( clay Loam )	4000 کیلوگرم درهکتار
خاک آلی پیت ( Peat )	8000 کیلوگرم در هکتار

 

موارد استفاده ازخاک پیت

مواد پیت که به منظور بهبود خاک بدان اضافه می شود، شامل خزه ها، علوفه رید، سبح و دم گربه ای می باشد و علاوه بر آن ، مواد هوموسی کاملاً تجزیه یافته نیز پیت را تشکیل می دهند. از موارد فوق نیز به منظور مالچ ها، مصارف گلخانه ای و رشدگیاهان زینتی و وارداتی استفاده می شود.

مقدار کم ازت (نسبت زیاد c/n) مواد پیت حاصل از اسفاگنوم سبب کاهش موقتی ازت قابل استفاده در خاک می گردد. در هر حال PH اسیدی این مواد باعث می گردد که آنها به منزله مالچ های مناسب برای گیاهان اسید دوست از قبیل ازالیاورودوندرون مصرف گردند.

مواد پیت مشتق شده از خزه ها دارای ظاهری مناسبند و گیاهان در آنها به خوبی استقرار می یابند. این مواد از خردشدن و از هم پاشیدگی خاک سطحی در برابر قطرات باران جلوگیری و درنتیجه، خلل و فرج خاک را حفظ می کنند. در خاک هایی که مواد فوق به آنها افزوده شده است، آب آبیاری نیز به سرعت به داخل خاک نفوذ می کند.

در جدول 3، برخی خواص مواد پیت معمولی باغبانی آورده شده است. این جدول، حدود و مقدار ازت، ظرفیت جذب آب، مقدار حجم خاکستر و وزن مشخص آن و سرانجام ، حد PH موجود در باغبانی را نمایش می دهد. در این جدول، حد ظرفیت جذب آب بر مبنای وزن خشک شده در اتر (اقتباسی از Lucus و همکاران از بولتن ترویجی شماره 516 دانشگاه ایالتی میشیگان ایست لنسینگ) نشان داده شده است.

با توجه به اطلاعات به دست آمده، دانشمندان و محققان به این نتیجه رسیده اند که خاک لومی که معمولاً در باغچه وجود دارد به هیچ عنوان مناسب گلدان نیست، بلکه بهترین خاکی که دارای شرایط فیزیکی مطلوب است، طبق توصیه دانشگاه کالیفرنیا ، مخلوطی از یک دوم حجمی شن ریز و یک دوم حجمی پیت یا توریب است، در صورتی که از خاک باغچه یا خاک چمنی استفاده شود، می تواند مقدار کمی از آن را (حدوداً 10 درصد حجمی) به شن متوسط یا ریز اضافه کرد که نسبت شن و خاک مساوی نباشد، زیرا ذرات ریز خاک، فواصل بین شن را پر نموده و باعث کاهش خلل و فرج درشت خاک می گردد. در شکل زیر، تأثیر نسبت های مختلف شن و خاک در میزان خلل و فرج خاک نشان داده شده است . در شکل 3، کوچک ترین درصد خلل و فرج خاک، حالتی است که در آن نسبت حجمی شن به خاک 5/2 می باشد ( براساس نتایج Spomer سال 1975).

نوع	حدمقدارازت (درصد)	حدظرفیت جذب آب(درصد)	حدمقدارحجم خاکستر(درصد)	حد وزن مشخص از آن(پونددر فوت مکعب)	حد PH
پیت خزه(اسفاکنوم)	4/1 – 6/0	3000 – 1500	5 – 1	0/7 – 5/4	4 -3
پیت خزه(هیپنوم)	5/3 – 2	1800 – 1200	10 – 4	10 -5	7 -5
پیت رید(سبح آهک کم)	3 – 5/1	1200 – 500	15 – 5	15 – 10	5 -4
پیت ردی(سبح آهک زیاد)	5/3 – 2	1200 – 400	18 – 5	18 -10	5/7 -1/5
پیت تجزیه شده	5 – 3/2	500 – 150	50 – 10	40 -10	5/7 – 5

 

باغبان ها اغلب برای تهیه خاک گلدانی مناسب، خزه آلی، پیت، تورب یا دیگر مواد هوموسی شده را با خاک مخلوط می کنند تا خاک آب را به خوبی در خود نگه دارد و زهاب مناسبی داشته باشد و فشره نشود. چنین کاری به ندرت باعث آلی شدن ازت می شود، زیرا خزه آلی هم مانند هوموس خاک به آهستگی تجزیه می شود و c/n پایینی دارد.

پسماندهای گیاهی اگر به صورت آزاد و خشک روی سطح قرارگیرند و تماس آن با آب، خاک و ماده های غذایی در کمترین حد باشد، به عنوان مالچ های محافظت کننده، دوام بهتری خواهند داشت و ازت را به شدت کمتری به صورت آلی در می آورند.

توده های پسماندهای گیاهی را می توان به جای سوزاندن و ایجاد آلودگی هوا با خاک مخلوط کرد ، ولی زمان کافی باید بگذرد تا این ماده تجزیه گردد و ازت دوباره برای کشت بعدی فراهم شود. همچنین برای فراهم کردن مخلوط گلدانی باید از شن و مواد اصلاح کننده آلی مانند پوست خرد شده درخت خزه پیت، کود دامی و کمپوست که اجزای اصلی این مخلوط را تشکیل می دهند .

ذرات شن ، تهویه مطلوب و زهکشی سریع را فراهم می آورد و ماده آلی نیز ظرفیت نگهداری آب را بالا می برد که نسبت این دو ماده را به آسانی میتوان تغییر داد و در مقایسه با خاک های ویژه چمنی در مخلوط های گلدانی ، ماده آلی بیشتر و شن کمتر به کار برده می شود. نسبت شن به ماده آلی بین 1 تا 3 به 1 تغییر می کند. افزون بر این ، بیشتر مخلوط های گلدانی ، کودهایی چون kno₃ و k₂so₄، فسفات، آهک و کچ را دربر می گیرد. ماده آلی سرعت تجزیه و فراهمی ازت برای جانداران ذره بینی خاک را فراهم می کند. ماده ای که به خوبی تجزیه شده است، دارای ازت کافی هستند، اما ماده های خامی مثل خاک اره و تراشه های چوب تجزیه نشده دارای نسبت کربن به ازت بالاتری می باشند که موجب غیرقابل استفاده شدن ازت برای گیاه می شوند.

حفظ و حراست از مواد آلی موجود در خاک پیت

اگرچه مقدار مواد آلی موجود در خاک های دست نخورده نواحی مرطوب بلافاصله بعد ازکشت و زرع کاهش می یابد، این عمل خوشبختانه چندان دوامی نیافته و چنانچه بخواهیم خاکی را که از مواد عالی آن به حداقل رسیده است، به حالت اولیه و اصلی برگردانیم، تأمین و تجدید پوشش نباتی اولیه آن ضرورت پیدا می کند.

برای تأمین مواد آلی درخاک ها باید مقداری از بقایای گیاهی به زمین برگردانده شود که این مقدار به شرایط اقلیمی و خاک منظقه بستگی دارد. بنابراین مقدار کل بقایای گیاهی که در سال جهت تأمین مواد آلی به خاک برگردانده شده است در اطراف دالاس واقع در ایالت تگزاس برابر پنج هزار کیلوگرم می باشد.

پاستوریزه کردن خاک پیت

بعد از آنکه خاک پیت را تهیه کردیم، برای اطمینان از آنکه خاک ما عاری از هر گونه میکروب باشد ، باید آن را پاستوریزه کنیم . برای این کار از روش هایی مثل استفاده از بخار آب، حرارت دادن و استفاده از انواع اسیدها و آمینو اسیدها و سایر مواد شیمیایی می توان استفاده کرد، ولی به دلیل شیمیایی بودن و خطرات ناشی از وجود این نوع اسیدها، معمولاً  از آنها استفاده نمی کنند.

بهترین روش ها برای پاستوریزه کردن خاک پیت ، همان استفاده از روش بخار آب یا حرارت دادن است. در این دو روش ، ابتدا خاک مورد نظر را تهیه و آن را در درون کوره های بزرگ یا کیسه های مخصوصی قرار داده و سپس با سیستم دادن بخار آب و گذر بخار آب از آنها ، خاک پیت را پاستوریزه می کنیم.

در روش دیگر که دادن حرارت به خاک پیت می باشد، خاک پیت را در درجه حرارت بین 70 تا 80 درجه سانتی گراد قرارداده و آنها را حرارت می دهند تا خاک مورد نظر پاستوریزه و آماده استفاده گردد که وجود خطرات بسیار کم، این دو روش را نسبت به سایر شیوه ها متداول تر کرده است.

در پایان می توان به این نتیجه رسید که خاک های پیت درایران بسیار کمیابند و قسمت بسیار عمده آنها در نواحی مرطوب و قسمت های شمالی ایران یافت می شود و به دلیل کمبود این خاک حتی در بعضی مناطق ایران ، تولید و استفاده از آن ممنوع می باشد ،زیرا استفاده از آن در ایران به محیط زیست صدمه وارد می کند، به طوری که سبب کنده شدن ریشه گیاهان به همراه آن می شود و علاوه بر اینکه به درختان آسیب می رساند برای محیط زیست جانوران نیز خطرناک است . بنابراین می توان به این نتیجه رسید که به دلیل بارندگی های بسیار زیاد و وجود رطوبت ، فقط در بعضی کشورها مثل هلند دانمارک و سایر کشورهای اروپایی، این خاک تهیه می شود و مورد استفاده قرار می گیرد ، بدون اینکه به محیط زیست صدمه ای وارد کند.

در کشورهای اروپایی برای فرآوری خاک پیت، خاک ها را از زمین بر می دارند و به صورت توده های بزرگی روی همدیگر انباشت می کنند و بعد از مدتی که این خاک ها به این حالت باقی ماند ، آنها را بر می دارند ، داخل کامیون ها می ریزند و به مناطق مختلف جهان صادر می کنند.

منابع

خاکی پور، نازنین، استاد دانشگاه سواد کوه

باپیری ، استاد دانشگاه سواد کوه

و رضا خدمتی، زرین کفش، مبانی علوم خاک در ارتباط با گیاه و محیط، انتشارات دانشگاه آزاد.

سازمان اطلاعاتی کل کشور ، iran.com

مایکل ج . سینگر و دونالدن ، ماتس، خاک شناخت، (ترجمه) غلامحسین حق نیا، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد .

هنری – د – فوت. مبانی خاک شناسی ، (ترجمه) شهلا محمودی و مسعود حکیمیان، انتشارات دانشگاه تهران.

کشاورز – بهمن 86 – شماره338 – ص 36 الی 40