تاثیر آویشن بر ماندگاری قارچ خوراکی
پژوهشگران کشورمان به نتیجی درباره تاثیر آویشن بر ماندگاری قارچ خوراکی دست یافته‌اند. امروزه تحقیقات علمی به این سو حرکت می‌کند که برای نگهداری مواد غذایی از موادنگهدارنده شیمیایی استفاده نشود و بجای آن از مواد طبیعی و ارگانیک استفاده شود.
ماندگاری بیشتر قارچ با آویشن
قارچ های خوراکی به دلیل عدم وجود کوتیکول (ماده پروتئینی سخت) در سطح پوسته قارچ در برابر آسیب‌های فیزیکی، هجوم میکروبی و افت رطوبت بسیار حساس هستند. بنابراین با کوچکترین ضربه در هنگام جابجایی، چیدن یا موارد دیگر، تغییر رنگ میدهند و قهوه‌ای میشوند.
تمایل به استفاده از پوشش‌ها و بسته‌بندی‌های اورگانیک و استفاده از مواد نگهدارنده طبیعی به دلیل سالم‌تر بودن و عدم ایجاد آلودگی‌هاي زیست محیطی، روز به روز در حال گسترش است. بشر از مدتها قبل به دنبال روشهایی برای نگهداری مواد غذایی و افزایش مدت ماندگاری آنها بوده است.
در نتیجه تحقیقات علمی، پژوهشگران به نتیجه‌ای جالب درباره تاثیر آویشن بر ماندگاری قارچ خوراکی دست یافتند. آنها از اثرات ضد قارچی که اسانس‌های گیاهانی نظیر زیره سبز و آویشن برای جلوگیری از رشد کپک قارچی T.harzianum جلوگیری کردند.
پوشش کربوکسی‌متیل‌سلولز به همراه عصاره آویشن شیرازی باعث کاهش بار میکروبی در سطح قارچ خوراکی و ممانعت از رشد باکتری و کپک می‌گردد.
نگهدارنده های ارگانیک در مقابل شیمیایی
همچنین عصاره گیاهان کندل (نوعی گیاه از خانواده کاکتوس‌ها) و چویل (نوعی سبزی شبیه کاهو از خانواده چغندر) با میانگین رشد کُلنی قارچ به میزان ۲۶ و ۶۶/۶۰ میلیمتر بیشترین اثر ضد قارچی را دارا بودند. اما این گیاهان کمتر در دسترس هستند و قیمت نسبتا بالایی دارند.
با توجه به نتایج این پژوهش، پپتید کایمری (نوعی نگهدارنده شیمیایی) اثرات ضدباکتریایی بیشتری در مقایسه با اسانس‌ها و عصارههای گیاهی دارا است. اما در مقابل عصارههای گیاهی از توان ضد قارچی بیشتری در مقایسه با پپتید کایمری برخوردار بودند.
مصرف اسانس‌های شیمیایی بطور کلی به دلیل محلولیت پایین در آب، فشار بخار بالا و ناپایداری فیزیکی و شیمیایی با دشواري هایی در کاربرد همراه است. علاوه بر این، اسانس‌ها در فراورده های غذایی با ایجاد بو و مزه، برای مصرف‌کنندگان خوشایند نمی‌باشند.
بنابراین امروزه تلاش میشود تا اثرات نامطلوب اسانس‌ها کاسته شود. یکی از روش‌های به حداقل رساندن این اثرات نامطلوب استفاده از نانو امولسیون‌ها است. نانو امولوسیون‌ها سبب افزایش پایداری ترکیبات فرار و محافظت آنها در برابر اثرات متقابل با سایر ترکیبات میشوند. در نتیجه افزایش خواص ضدمیکروبی از طریق جذب سلولی بیشتر میشود.
