ارگو در قارچ چه نقشی دارد؟
قارچ به عنوان یک ماده سوپر مغذی و عامل جوانی، یکی از مواد غذایی بسیار سالم(ارگو قارچ) است و خواص دارویی نیز دارد، منبع کاملی از انواع پروتئین، ویتامین‌های خانواده B، فیبر، قندهای تقویت‌کننده سیستم ایمنی که در دیواره سلول‌ها یافت شده‌اند و به “بتاگلوکان”ها معروف هستند، و هم‌چنین ترکیبات به یو اکتیو (دارای قابلیت کنش و واکنش با بافت زنده یا سازواره زنده)، هستند.
اما این خواص کشفیات جدیدی نیست، چرا که قرن‌هاست بخش اعظمی از ترکیبات دارویی در تمدن‌های آسیایی را این ماده باارزش تشکیل می‌دهد. برخلاف آمریکایی ها که همیشه با دیده شک به آن می‌نگریستند.
ارزش غذایی قارچ
پیش از این، ارزش قارچ نزد محققان حوزه تغذیه به علت نداشتن کلسترول و گلوتنی و پایین بودن چربی، قند، سدیم و کالری آن بود. اما با تحقیقات جدیدتر، قارچ یک ماده غذایی بسیار سالم با کاربرد دارویی است زیرا منبع غنی از پروتئین، ویتامین B، فیبر، قندهای تقویت‌کننده ایمنی که در دیواره سلولی آن موجودند به نام بتاگلوکان و دیگر ترکیبات زیست فعال است.
امروزه، مطالعات جدید بر روی کپک‌ها و قارچ‌ها نشان داده است که این مواد غذایی بیش از آنکه تصور می‌شد، سالم و مغذی هستد. چراکه ۴ ترکیب ریزمغذی اساسی برای زندگی سالم را در خود جای‌داده‌اند. حتی برخی محققان بر این باورند که تأثیر فراوانی در جلوگیری از پارکینسون و آلزایمر نیز دارد.
ریزمغذی ها
این ۴ ترکیب ریزمغذی عبارت اند از سلنیوم، ویتامین D، گلوتاتیون، و ارگوتیونین. همگی این مواد دارای خاصیت آنتی‌اکسیدانی هستند و تأثیر بسزایی در کاهش استرس اکسیداتیو دارند. استرس اکیداتیو را به‌عنوان عامل اصلی بیماری‌های کهن سالی من‌جمله انواع سرطان، بیماری‌های قلبی و زوال عقل شناخته‌شده است.
«ارگوتیونین» یا «ارگو» یک اسیدآمینه دارای خاصیت آنتی‌اکسیدانی و قطعات اصلی تشکیل دهنده پروتئین‌ها است که اولین بار در سال ۱۹۰۹ در گونه‌ای قارچ به نام «ergot fungi» کشف شد.
منبع تولید آنتی اکسیدان
از آنجایی که انسان توان تولید این ترکیب از آنتی‌اکسیدان را ندارد، لازم است که آن را از منابع غذایی کسب و جذب کند. در سال ۲۰۰۵ پروفسور درک گراندمن، طی تحقیقات خود کشف کرد که تمامی پستانداران به‌صورت ژنتیکی دارای نوعی سیستم انتقال رمزگذاری شده “ارگو” به داخل گلبول‌های قرمز خون هستند.
همین سیستم، در مرحله بعدی “ارگو” را به سراسر بدن منتقل کرده و این آنتی‌اکسیدان به مقدار فراوان در نقاطی از بدن که دارای استرس اکسیداتیو هستند ترشح می‌شود. درنهایت تحقیقات پروفسور گراندمن به مطالعات جدید و بسیاری در مورد نقش قارچ‌ها در سلامت انسان انجامید.
یکی از این تحقیقات منسوب به دکتر سالومون اشنایدر است که “ارگو” را به عنوان یک ویتامین حیاتی معرفی می‌کند. در موردی دیگر، جوی دوباست و استادش در سال ۲۰۰۶ به نتیجه رسیدند که قارچ های پرورشی خوراکی ۱۰ برابر بیش از سایر مواد غذایی دارای ارگو هستند. با تاثیرات خوردن قارچ بر بهبود سلامت روان آشنا شوید.
قارچ و بیماری های مغزی
امروزه تحقیقات فراوانی در مورد فواید “ارگو” موجود در قارچ و تأثیر آن در جلوگیری یا درمان بیماری‌های مغزی- عصبی ناشی از کهولت سن از جمله پارکینسون و آلزایمر صورت گرفت و نتایج آن‌ها جالب‌توجه است.
یکی از این تحقیقات که در سنگاپور انجام‌گرفته است، نشان داد ، افزایش سن منجر به کاهش “ارگو” در خون می‌شود که کاهش توانایی‌های شناختی را به دنبال خواهد داشت. از دیگر نتایج مطالعات این گروه می‌توان به این مسئله اشاره کرد که رژیم غذایی عاری از “ارگو” یا مواد غذایی با آنتی‌اکسیدان کم، می‌توانند به‌عنوان عوامل پیش‌زمینه بیماری‌های عصبی شناخته شوند.
کاهش خطر زوال عقل
نتایج محققان ژاپنی طی مطالعه‌ای همه‌گیرشناسی، در یک جامعه آماری ۱۳۰۰۰ نفری از سالمندان نشان داد افرادی که بیش از دیگران قارچ مصرف می‌کنند، کمتر دچار زوال عقل می‌شوند. باوجودآنکه نقش “ارگو” موجود در قارچ، در این تحقیق به‌صورت کامل موردبررسی قرار نگرفت. اما باید این نکته را در نظر گرفت که قارچ نقش ویژه‌ای در رژیم غذایی ژاپنی‌ها دارد و سالانه مقادیر بالایی از این ماده غذای مفید را مصرف می‌کنند.
ارگو بیشتر به معنای سالم تر بودن
سؤال اساسی اینجاست که میزان مصرف روزانه آنتی‌اکسیدان “ارگو” برای هر فرد چقدر است. در سال ۲۰۱۶ تحقیقاتی در مورد افراد به‌طور متوسط ۷۰ کیلویی در ۵ کشور انجام شد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، ایالات متحده کمترین میزان یعنی ۱٫۱ میلی‌گرم و ایتالیا بیشترین میزان مصرف روزانه یعنی ۴٫۶ میلی‌گرم را داشتند. در ادامه مطالعات، میزان مصرف متوسط روزانه با میزان مرگ‌ومیر در اثر بیماری‌های مرسوم مغزی-عصبی مانند آلزایمر، زوال عقل، پارکینسون و تصلب شرائن مقایسه شد. مشخص گردید که هر جا میزان مصرف ارگو قابل‌توجه بود به همان اندازه از میزان مرگ‌ومیر ناشی از این بیماری‌ها کاسته می‌شد.
سؤال بعدی در این مورد است که کسانی که قارچ مصرف نمی‌کنند “ارگو” موردنیازشان چطور تأمین می‌شود؟ بر اساس مطالعات، “ارگو” از طریق قارچ‌ها و کپک‌های موجود در خاک به مواد غذایی دیگر نفوذ می‌کند. به همین جهت میزان قارچ سالم موجود در خاک نقش مهمی در میزان “ارگو” انتقالی به سایر جانداران دارد.
پنی سیلین
در سال ۱۹۲۸، الکساندر فلمینگ به‌طور تصادفی پنی‌سیلین را که توسط یک قارچ در درون ظرف آزمایش تولیدشده بود کشف کرد. این کشف بزرگ انقلاب بزرگی در پزشکی ایجاد کرد و زندگی‌های بسیاری از عفونت‌های باکتریایی نجات یافت. شاید نقش قارچ‌ها به همین‌جا ختم نشود. فواید مهم و حیاتی دیگری نیز در این ماده خوراکی وجود داشته باشد که به تولید ارگو و دیگر آنتی‌اکسیدان ها در قارچ ختم می‌شود. بدین ترتیب به همان گفته و پند بقراط برسیم که می‌گفت: ” بگذار غذا درمان تو باشد”.
