تاثیر رطوبت خاک پوششی
رطوبت خاک پوششی و رشد و نمو میسلیوم ها: رطوبت خاک پوششی تأثیر مستقیمی بر رشد، توزیع و انشعابات میسلیوم های قارچ در خاک‌پوششی دارد و با تغییر شرایط رطوبتی، میسلیوم ها نیز تغییر می‌کنند و این تغییرات راهنمای مناسبی برای آبیاری بستر به شمار می روند.
از لحاظ رطوبت خاک پوششی در شکل های گوناگونی به سر می برد که در ذیل به آنها پرداخته خواهد شد:
۱- رطوبت مطلوب خاک پوششی
میسلیوم های قارچ در شرایطی که رطوبت خاک پوششی در حد مطلوب یا کمی بیشتر باشد، از پنجه‌زنی مناسب و فعالیت بهتری برخوردار است. و شبکه‌ای از رشته‌های بسیار ظریف با انشعابات فراوان ایجاد می‌کند. این شبکه میسلیومی با جذب آب، دی‌اکسید کربن و اکسیژن از اطراف خاک پوششی رشد و نمو می‌یابند. به این شکل می‌توان رشد میسلیوم ها را از طریق ایجاد رشته‌های ریشه‌ای سفیدرنگ ضخیم که بعدها به رشته‌های کوچک‌تر مویرگی ظریف‌تری تقسیم می‌شوند شناخت.
ویژگی این‌گونه از میسلیوم ها تراکم و رشد سریع آنها است. با آزمایش قسمت کوچکی از این لایه پی می‌بریم که این لایه‌ی محکم به شبکه‌ی میسلیومی چسبیده اما با کم‌ترین زور ممکن، به‌راحتی از آن جدا خواهد شد. و بعد از جدا شدن لایه‌ی خاک پوششی هم چنان به‌خودی‌خود نرم و انعطاف‌پذیر باقی می‌ماند.
۲-خاک پوششی خیلی خشک
در شرایطی که خاک پوششی خشک باشد، رشته‌های میسلیوم انشعابات کمی تشکیل می‌دهند و آن دسته از میسلیوم های نازک و نهیف بسیار زیاد خواهند شد. شبکه موئینگی بوجود آمده از میسیلیوم در کنار کیفیت نامناسب خاک پوششی مصرفی، ضمن کاهش میزان نفوذپذیری آنها به آب به سراسر لایه خاک‌پوششی نفوذ کرده و سبب سفت وسخت شدن و کم‌شدن میزان نفوذپذیری برابر جریان آب می‌شود که در هنگام آبیاری ، آب بر روی سطح خاک‌پوششی جمع شده و به داخل خاک نفوذ نخواهد کرد.
عدم تشکیل کلی سلول های پریموردیومی
به علت خشکی میکروکلیمای در خاک پوششی به ندرت سلول‌های پریموردیومی در آنجا تشکیل می‌شوند. اگر در چنین محیطی قارچ بخواهد رشد کند، اکثراً در حاشیه و لبه‌ی طبقات کاشت که از رطوبت به نسبت بالاتری برخوردار است تشکیل‌شده و رشد می‌کند.
در لایه‌های غیرقابل نفوذی که براثر خشکی روی خاک‌پوششی تشکیل می‌شود، پین های کم و گاهی هیچ پینی دیده نخواهد شد. علاوه بر خشکی عوامل دیگری همچون درصد دی‌اکسید کربن و یا درصد بالای رطوبت نیز باعث بروز همین لایه‌ی غیرقابل نفوذ و متراکم می‌شود.
۳- خاک پوششی خیلی مرطوب یا اشباع
در یک لایه خاک پوششی اشباع از آب، میسلیوم های خشن و رشته‌ای شده که حالت ضخیم و سیمی پیدا می‌کنند و انشعابات بسیارکمی می‌یابند، اما درنهایت پنجه‌زنی آنها بسیارکم و منافذ موئینگی آنها نیز کم‌تر می‌شود. رشد میسلیوم ها در این حالت بسیار محدود است و در سطح خاک پوششی به‌صورت لکه‌های پراکنده دیده می‌شود.. این میسلیوم های تنک شده در آخر بیشتر روی سطح خاک‌پوششی غیر کلونیزه شده می‌ماند.
در اینجا آب مازاد و مواد خاک‌پوششی اشباع از آب شسته شده به سطح بستر زیر لایه رفته و در آنجا تجمع می‌کنند و یا به عبارتی وارد کمپوست می‌شود و ایجاد حالتی ماند آبی می‌کند که درنتیجه‌ی آن توقف رشد میسلیوم و شیوع آلودگی‌ها و بیماری‌های مختلف در بستر است. با خارج کردن آب اضافی از میسلیوم ها، می‌توان خاک‌پوششی اشباع‌شده را فعال کرد، ولی دیگر نباید توقع بهبود یافتن و یا عملکرد متعادل را داشت و درنهایت این خشک‌کردن محیط با افت چشم‌گیر عمل کرد روبه‌رو می‌شود.
