ردپای قارچ ها در تشکیل حیات بر روی زمین
ردپای قارچ ها در تشکیل حیات بر روی این کره خاکی به اثبات رسیده است. «امروزه، جهان ما تحت سیطره‌ی گیاهان و حیوانات قرار دارد، ولی ما این جهان را مدیون وجود قارچ ها هستیم.» دانشمندان و محققان دانشگاه Leads Un. آزمایش‌هایی را انجام داده‌اند که طی آن گیاهان و قارچ ها را در جوی مشابه با جو زمین در دوره باستانی خود، رشد داده‌اند.
نقشی حیاتی قارچ ها در ایجاد جوی غنی از اکسیژن
محققان با استفاده از مدل‌های رایانه‌ای نشان دادند که قارچ ها نقشی حیاتی در ایجاد جوی غنی از اکسیژن داشته‌اند. انسان‌ها و سایر پستانداران برای بقا و ایفای عملکردشان به میزان بالایی از اکسیژن نیاز دارند.
عموماً باور بر این است که سیاره‌ی زمین در حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون سال پیش از جو غنی از اکسیژن برخوردار بوده است. یعنی زمانی که دی‌اکسیدکربن به‌طور تدریجی توسط نخستین گیاهان زمینی مصرف می شد.
گروه تحقیق متشکل از دکتر Cathy Field از مرکز علوم گیاهی، دکتر Sahara Butherman از دانشکده‌ی جغرافیا و دکتر Benjamin Milles از دانشکده‌ی محیط‌زیست و زمین نشان دادند که قارچ‌ها با استحصال فسفر مغذی از سنگ‌ها و انتقال آن‌ها به گیاهان برای تحقق فتوسنتز، نقشی کلیدی در برقراری جوی قابل تنفس در زمین داشتند.
بهره‌گیری از مدل رایانه‌ای سیستم زمین
محققان با بهره‌گیری از مدل رایانه‌ای سیستم زمین، نشان دادند که قارچ ها از قدرت کافی برای تغییر چشم‌گیر جو زمین ابتدایی برخوردار بودند.
اگرچه گیاهان امروزی با توان زیادی می‌توانند مواد مغذی‌شان را از طریق ریشه‌های‌شان به‌طور مستقیم از خاک به‌دست آورند، اما اَشکال ابتدایی حیات نباتی با شرایط آب و هوایی کاملاً متفاوتی روبرو بوده؛ چرا که فاقد ریشه آوندی بوده اند و لذا نمی‌توانستند آب را حفظ و یا به سیستم‌شان منتقل نمایند.
خاکی که با آن تماس برقرار می‌کردند، محصولی معدنی و فاقد ماده‌ی آلی بود و به همین دلیل است که رابطه‌ی آن‌ها با قارچ‌ها اهمیت بسیاری داشت.
قارچ ها توانایی استخراج مواد معدنی را از سنگ‌هایی که روی‌شان رشد می‌کنند، دارند و در این راستا از فرایندی به‌نام «هوازدگی زیستی» بهره می‌برند.
قارچ ها دارای اسیدهای آلی هستند که در ترکیبات سنگ‌ها و دانه‌های معدنی مفید هستند. قارچ‌ها با استخراج این مواد معدنی و انتقال آن‌ها به گیاهان جهت کمک به رشد گیاهان، از کربن تولید شده توسط گیاهان استفاده کردند.
گیاهان دی‌اکسیدکربن جوی را فتوسنتز می‌کردند. دکتر Butherman افزود: بر اساس مطالعات ما، موجودات زنده‌ی کوچکی مثل قارچ‌ها، می‌توانند اثرات بزرگی بر محیط‌زیست جهانی بگذارند.
یافته‌ی حیاتی ما این بود که ماهیت رابطه‌ی میان قارچ ها و گیاهان توانسته اکسیژن و دی‌اکسیدکربن جوی را متحول سازد و آب و هوای جهان دست‌خوش تغییری اساسی شود.
ژورنال Philosolhical Transactions of the Royal Society
