پاستوریزه کردن خاک پوششی
خاک پوششی یکی از ضروریات پرورش قارچ است و بسیار مهم است که کاملا عاری از هر آلودگی باشد. زیرا در صورت بروز آلودگی ممکن است محصولات مزرعه دچار بیماری شوند و یا افت شدیدی در کیفیت و کمیت آنها به وجود آید. بنابراین ضدعفونی کردن و پاستوریزاسیون خاک پوششی بسیار در صنعت قارچ اهمیت دارد.
اگر خاک پوششی پاستوریزه نشود، چه می‌شود؟
مهمترین اتفاق بروز بیمارهای مختلفی است که ممکن است در محصول رخ دهد. در این صورت احتمال دارد که موجوداتی از قبیل باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچهای رقیب، به صورت عامل بیماری‌زا در محصول رشد کنند و از آن به عنوان میزبان استفاده نمایند.
مهمترین این بیماریها را در بیماری های قارچ مشاهده می‌کنید.
از چه طریق خاک پوششی آلوده می‌شود؟
- عدم رعایت بهداشت در زمان انتقال خاک پوششی حاضر
- ذخیره نامناسب خاک پوششی و ترکیبات آن
- استفاده از تجهیزات و ماشین آلات مخدوش در زمان تهیه خاک پوششی و تماس اجزای خاک پوششی با خاک و سطوح کثیف
- حضور حشرات به ویژه پشه‌ها در حالتی که بهداشت محیط به خوبی رعایت نشود
چطور باید خاک پوششی را پاستوریزه نمود؟
برای پاستوریزاسیون خاک پوششی دو روش رایجتر وجود دارد:
- روش ضدعفونی با بخار آب
- ضدعفونی کردن با فرمالین
روش بخار آب را وقتی به کار می‌برند که حجم خاک پوششی زیاد باشد اما برای استفاده از فرمالین، بهتر است حجم خاک کم باشد.
روشهای این کار را به تفصیل در مقاله ضدعفونی خاک پوششی مطالعه فرمایید.
چه تفاوتی بین پاستوریزاسیون و استرلیزاسیون خاک پوششی وجود دارد؟
مهمترین تفاوت بین این دو این است که در پاستوریزاسیون تعداد موجودات زنده خاک پوششی را کاهش می‌دهد، در حالی که استرلیزاسیون با هدف از بین بردن همه موجودات زنده انجام می‌شود. در حقیقت پاستوریزه کردن، مثل حذف هر چه بیشتر علف‌های هرز از باغ قبل از کاشت سبزیجات است، اما استرلیزاسیون تهاجمی‌تر است و معادل سوزاندن خاک و کشتن هر گیاه و دانه زنده قبل از کاشت سبزیجات در آنجاست. از مزایای پاستوریزه کردن این است که باکتری‌های مفید مقاوم به گرما را به جای می‌گذارد که می‌توانند به «محافظت» از خاک پوششی در برابر ارگانیسم‌های رقیب در طول کلونیزاسیون کمک کنند. اما در استریل کردن کاملاً همه چیز از بین می‌رود و یک بوم خالی باقی می‌ماند که هر چیزی می‌تواند روی آن رشد کند.
