بیماری نکروزه شدن قسمت داخلی ساقه قارچ
در کنار تلاش فراوان تولید کننده گان قارچ خوراکی برای تولید بیشتر در سال های اخیر، متاسفانه گزارشات زیادی از بیماری نکروزه شدن قسمت داخلی ساقه وجود دارد که در بسیاری از موارد این بیماری درصد قابل توجهی از محصول را مبتلا کرده‌است.
عامل بیماری نکروزه شدن ساقه باکتری با نام Ewingella americana است که از قارچ های بیمار و آلوده جداسازی شده‌است. با تزریق این باکتری به قارچ های سالم، علائم بیماری در قارچ های سالم ظهور می کند.
باکتری E. americana معمولأ در فاضلاب و گنداب ها مشاهده می شود و گزارشاتی نیز وجود آن را در حلزون صدف دار اعلام کرده‌است.
این باکتری در خاک پوششی یا کمپوست رویت نشده و از آنها نیز جداسازی نشده‌است. تا کنون مطالعات دقیقی در مورد ارتباط این عامل بیماری و این مواد انجام نشده است.
علائم بیماری نکروزه شدن ساقه
هنگام برش قارچ های بیمار در بافت مرکزی ساقه، تغییر رنگ به حالت قهوه‌ای رویت می شود. در برش طولی بافت قهوه‌ای رنگ از انتهای ساقه تا کلاهک رویت می شود.
این تغییر رنگ به ندرت به داخل بافت کلاهک نفوذ می کند. قارچ های مبتلا ممکن است در ظاهر خیس و مرطوب به نظر بیایند اما اغلب در زمان برداشت، بافت قهوه ای رنگ خشک می شود و به صورت کامل تجزیهشده و مرکز تو خالی را در زمان ساقه قارچ برجای می گذارد.
گاهی این بیماری نکروزه شدن ساقه با خیساب شدن(پر آبی بافت) ساقه قارچ در مراحل اولیه رشد در ارتباط است اگرچه با گذشت زمان علامت خیساب بودن ساقه ممکن است محو شود.
دمای پایین و غیر معمول کمپوست پس از پین زایی فلاش اول ممکن است در ایجاد این علائم نقش داشته باشد.
در این بیماری بر خلاف پوسیدگی نرم، پوسیدگی از بافت مرکزی ساقه فراتر نمی رود. امکان دارد که شرایط مطلوب برای توسعه هر دو بیماری پوسیدگی نرم و پوسیدگی مرکزی ساقه یکسان باشند و همین شرایط منجر به بروز این اختلالات شود. نوع علائم ظاهری به نوع باکتری که بافت قارچ را آلوده کرده‌است بستگی دارد.
کنترل بیماری
برای کنترل نکروزه شدن ساقه و از آنجایی که میان میزان آب موجود در بستر کشت و گسترش علایم پوسیدگی داخلی ساقه ارتباط وجود دارد؛ ضروری است تا همیشه شرایط تبخیر را در سطح بستر قارچ در حد مطلوب و مناسب حفظ شود ممکن است، استفاده از کلرین در غلظت ۱۵۰ پی پی‌ام، جمعیت باکتری را کاهش دهد.
نکات کلیدی در مورد مدیریت بیماری نکروزه شدن
- – بهبود تبخیر از سطح بستر
- – شرایط پرورش را طوری تنظیم کنید که تبخیر از سطح قارچ‌های در حال رشد به خوبی انجام بگیرد.
- – اجازه ندهید که آب آبیاری پیش از دو ساعت در سطح قارچ‌ها باقی بماند و بلافاصله پس از ابیاری برای خشک کردن سطح قارچ با افزایش دور فن به مدت 3-4 ساعت اقدام نمایید .
- – اطمینان حاصل کنید تا کنترل دما تا حد ممکن به‌صورت دقیق انجام بگیرد چرا که دمای ثابت مانع از تشکیل نقطه شبنم خواهد شد.(حفظ دمای هوای سالن در حدود 17 درجه)
- – استفاده از آب کلرینه به میزان ۱۵۰ پی پی‌ام را در هر 100 لیتر آب آبیاری.
- – قارچ‌های بیمار و بقایای قارچی (مانند ته قارچ‌ها) را بلافاصله از سالن خارج و آن را در فاصله مناسبی حدود 500 متر از مزرعه تخلیه کنید .
- – تمام مواد تشکیل دهنده خاک پوششی را چه قبل و چه بعد از مخلوط کردن در محیطی پاکیزه وبه دور از آلودگی نگهداری کنید.
