آشنایی کامل با قارچ پاکوتاه + آرایه شناسی
Clavipes Ampulloclitocybe ، که معمولاً به‌عنوان قارچ پاچنبری یا قارچ پاکوتاه شناخته می‌شود، گونه‌ای از قارچ تیغه‌ای از اروپا و آمریکای شمالی است.
آرایه شناسی
- فرمانرو: قارچ
- بخش: Basidiomycota
- کلاس: Agaricomycetes
- دسته: Agaricales
- تیره: Hygrophoraceae
- جنس: Ampulloclitocybe
- گونه: A. clavipes
- نام علمی: Ampulloclitocybe clavipes
(Pers.) Redhead، Lutzoni، Moncalvo & Vilgalys (2002)
مترادف قارچ پاکوتاه
- Agaricus clavipes Pers. (1801)
- Agaricus comitialisPers. (1801)
- clavipes clitocybe (Pers.) P.Kumm. (1871)
- Clitocybe comitialis (Pers.) P. Kumm.
- Clavipes Omphalia (Pers.) Quél. (1886)
- Clavicybe clavipes (Pers.) Harmaja 2002) Clitocybe squamulosoides P.D. اورتون)
قارچ پاچنبری
قارچ‌های قهوه‌ای خاکستری دارای تیغه‌های برگردان مایل به زرد و یک ساقه پیاز هستند و در جنگل‌های برگ‌ریز و مخروطی یافت می‌شوند.
اگرچه خوراکی در نظر گرفته می‌شود، اما واکنش‌های دی سولفیرام مانند پس از مصرف الکل پس از خوردن این قارچ گزارش‌شده است.
قارچ پاکوتاه در ابتدا به‌عنوان Agaricus clavipes توسط قارچ‌شناس اهل آفریقای جنوبی، Christiaan Hendrik Persoon ، در سال ۱۸۰۱، توصیف‌شده است، نام اصلی آن برگرفته از اصطلاحات لاتین “میخ”club ، و pes “پا” است.
در سال ۱۸۷۱ توسط پاول کومر، طبیعت شناس آلمانی به Clitocybe منتقل شد و حتی در سال ۱۹۶۵ توسط Howard E. Bigelow ، گونه‌های قارچ پاکوتاه نیز تعیین شد. قارچ‌شناس فرانسوی Lucien Quélet تصمیم گرفت که آن را در سال ۱۸۸۶ در امفالیا (هم‌اکنون Omphalina) قرار دهد.
Scott Redhead و همکارانش جنس Ampulloclitocybe را برای آن پیشنهاد کردند، زیرا این‌گونه فقط از راه دور با سایر اعضای Clitocybe مرتبط بود و از نزدیک بیشتر به‌جای Rimbachia bryophila ، Omphalina pyxidata و “Clitocybe” lateritia بود.
تقریباً در همین زمان، Harri Harmaja قارچ‌شناس فنلاندی، جنس Clavicype را پیشنهاد کرد. بااین‌حال، با عنوان نام قبلی در ۵ نوامبر ۲۰۰۲ منتشر شد.
مشخصات ظاهری قارچ پاکوتاه
کلاهک ۴-۸ سانتی‌متر (۱٫۶-۳٫۱ اینچ) قطر دارد، محدب با یک برجستگی کوچک، به یک سطح صاف تبدیل می‌شود. دارای سطح صافی است.
رنگ‌های کلاه عموماً به رنگ زرد قهوه‌ای ، گاهی اوقات زیتون رنگی و حاشیه کم‌رنگ است. ساقه دارای یک پایه پیازی شکل است و ۳ تا ۷ سانتی‌متر (۱٫۲ تا ۸/۸ اینچ) قد ۱-۱٫۵ سانتی‌متر (۰٫۳۹-۰٫۵۹ در) عرض دارد.
سطح آن از الیاف نرم پوشیده شده است و هم‌رنگ کلاهک است. بدنه ضخیم به رنگ سفید است اما در پایه کمی زرد است.
در ساقه، روی سطح آن سخت است و در وسط اسفنجی و نرم است. قارچ پاکوتاه آبدار با بوی کمی شیرین است که به بادام تلخ، شکوفه نارنجی یا دارچین تشبیه شده است.
تیغه‌ها رنگ کرم زرد دارند. بین تیغه‌های معمولی چند تیغه کوچک‌تر وجود دارد. لبه‌های تیغه در قارچ‌های جوان‌تر و گاهی موجی (بدون شک) در انواع مسن‌تر است. اسپورهای گرد تا بیضی‌شکل ۴/۵ در ۵/۴ میکرون هستند.
قارچ پاکوتاه شباهت زیادی به Clitocybe nebularis دارد، اما می‌توان با ساقه پیاز آن، تیغه‌های شکسته و رنگ تیره‌تر آن را تشخیص داد. در غرب ایالات‌متحده آمریکا می‌توان آن را با Ampulloclitocybe avellaneialba اشتباه گرفت که بزرگ‌تر است و دارای کلاه تیره‌تر و تیغه‌های سفید است.
این قارچ در سراسر شمال اروپا و جزایر بریتانیا گسترده و فراوان است. در آمریکای شمالی ، این گیاه در مزارع کاج در شرق شایع‌تر است و در شمال غربی اقیانوس آرام کمتر دیده می‌شود. در جنگل‌های مخروط و برگ‌ریز، به‌ویژه در راش می‌روید، اندام بارده از اوت تا نوامبر در شمال اروپا ظاهر می‌شوند.
منع مصرف
قارچ پاکوتاه به عنوان خوراکی توصیف شده‌است، هرچند که خوردن آن به خوردن پنبه مرطوب تشبیه شده است. برخی دیگر آن را غیرقابل توصیف می‌دانند.
پاکوتاه که در سال‌های ۱۹۷۴، ۱۹۷۶ و ۱۹۷۷ از استینشفیلد وودز در شمال غربی دکستر – میشیگان جمع‌آوری شده‌است، باعث یک سندرم آنتی‌بادی شد.
حدوداً هفت ساعت پس از خوردن قارچ پاکوتاه الکل مصرف شد و درنتیجه شستشوی صورت، برآمدگی سر و گردن و دست‌ها حدود پنج تا ده دقیقه پس از آن پف کرد.
علائم آن به نسبت ودکا و جین خفیف بود اما با ویسکی نتیجه بدتر شد، زیرا منجر به سردرد تپنده‌ای شد که چند ساعت به طول انجامید. روز بعد مجدداً با الکل علائم را به همراه آورد اما پس‌ازآن تکرار نشد.
این پدیده حداقل یک بار دیگر در ایالات‌متحده گزارش‌شده است. عجیب آن است که جمع‌آوری قارچ پاکوتاه قبل از سال ۱۹۷۴ هیچ علائمی را نشان نمی‌داد.
این پدیده همچنین در ژاپن ثبت‌شده است. گرچه مشابه علائم تجربه‌شده با Coprinopsis atramentaria شناخته‌نشده است. آزمایش هایی که با عصاره قارچ پاچنبری انجام شد نشان داد که آنزیم استالدهید دهیدروژناز در کبد موش را مهار می‌کند.
