کشف قارچ هایی که می توانند سرطان را متوقف کنند
کشف قارچ هایی که می توانند سرطان را متوقف کنند. دانشمندان هلندی کشف کرده‌‌اند که برخی از گونه‌های قارچ با عمر طولانی، می‌توانند. از نوع خاصی از تقسیم سلولی برای توقف جهش‌های سلولی استفاده‌کنند و شانس رشد سرطان را کاهش یا آن را متوقف کنند.
قارچ ها از شبکه هایی از رشته های نخ مانند به نام میسلیوم تشکیل شده‌اند. درون سلول‌های این رشته‌ها، معمولاً هستههای منفرد شبیه به اسپرم یا تخمک انسان، با نیمی از کروموزوم‌ها وجود دارد که به «هاپلوئید» معروف هستند. این هستهها تنها زمانی که قارچ برای تولید مثل غیرجنسی نیاز به تولید هاگ دارد، با هم ترکیب می شوند.
محققان دانشگاه و تحقیقات Wageningen در مقاله‌ای که در مجله Microbiology and Molecular Biology Reviews منتشر شده‌است، نشان دادند. ممکن است جهش‌هایی در این هستهها ایجاد شود که از همجوشی رشته‌های میسلیوم جلوگیری می‌کند. بنابراین توانایی قارچ برای تولید هاگ و تولید مثل غیرجنسی را متوقف می‌کند. این هستههای قارچی جهش یافته‌مشابه سرطان در انسان هستند و میزبان خود را برای رشد کنترل‌نشده خود تضعیف می کنند.
سرطان هسته
Duur Aanen، یکی از نویسندگان مقاله و محقق در دانشگاه واگنینگن، در بیانیه‌ای گفت: «جهش‌ها ممکن است در میسلیوم‌های قارچی(شبکه زیرزمینی ریشه های قارچ) رخ دهد که به هسته سلول در میسلیوم، مزیت رقابتی می‌دهد. . از آنجایی که این جهش‌ها در داخل میسلیوم انتخاب می‌شوند. اما تناسب میسلیوم را بطور کلی کاهش می‌دهند، می‌توانید آنها را نوعی «سرطان هسته» در نظر بگیرید.
آنن گفت: هر دو هسته به طور مداوم یکدیگر را برای توانایی همجوشی آزمایش میکنند، آزمایشی که در آن هستههای دارای جهش، در ژن‌های همجوشی شکست می‌خورند. اگر سلول نتواند جوش بخورد، به معنای بن بست برای تولید سلول جدید و در نتیجه پایان هسته آن است. کشف قارچ هایی که می توانند سرطان را متوقف کنند.
کشف قارچ هایی که می توانند سرطان را مهار کنند
من و همکارانم اکنون یک فرضیه جدید ارائه کرده‌ایم. این که همجوشی به روش اتصال گیره، یک لحظه آزمایشی برای یکی از هستههای هاپلوئید است. از آنجایی که تحقیقات قبلی ما نشان داد که از دست دادن همجوشی مسیر اصلی سرطان‌های هسته است، ما فرض کردیم که اتصال گیره به عنوان یک دستگاه غربالگری برای کیفیت هسته عمل می کند.
این مکانیسم فقط در گونه‌های قارچی با عمر طولانی‌تر یافت می‌شود، زیرا آنهایی که طول عمر کوتاهی دارند نیازی به جلوگیری از ایجاد این “سرطان‌ها” ندارند.
این نمونه دیگری از ارگانیسم هایی است که مکانیسم هایی را برای جلوگیری از تجمع جهش های سرطانی به منظور زندگی طولانی ایجاد می کنند.
همانطور که یک ارگانیسم به زندگی خود ادامه می‌دهد، معمولاً تعداد فزاینده‌‌ای جهش‌هایی به دست می‌آورد که به آن آسیب می‌رسانند، که این اسیب ها ممکن است باعث شود انتظار داشته باشیم تا ارگانیسمی که عمر طولانی‌تری دارد، بیشتر در معرض خطر سرطان باشد.
کاهش خطر ابتلا به سرطان
با این حال، تفاوت بسیار کمی در خطر ابتلا به سرطان در طول زندگی بین گونه های حیوانی وجود دارد. یافته‌ای که به عنوان پارادوکس پتو شناخته می شود. حیواناتی مانند فیل ها و نهنگ ها با داشتن روش های تکامل‌یافته برای کاهش خطر ابتلا به سرطان و کنترل جهش های DNA از این منطق سرپیچی میکنند.
به نظر می رسد قارچ ها نیز قادر به انجام همین کار هستند و می توانند از این جهش اجتناب ورزند. با پیونددادن تفاوت‌ها در طول عمر فاز میسلیوم به اکولوژی و شدت بررسی‌های کیفیت هستهها، گمان میکنیم که میسلیوم‌هایی که با این روش از تولید مثل سلولی امتنا می کنند، بدون در نظرگرفتن اندازه و طول عمرشان، خطر ابتلای ثابت و پایینی در طول عمر خود دارند.
ترجمه از تیم هاگ
کپی فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
منبع: newsweek.com
