کشف گونه ای از قارچ در چرنوبیل
کشف گونه ای از قارچ در چرنوبیل، محققان به‌تازگی موفق به کشف یک اکستریموفیل تشعشعی داخل چرنوبیل شده‌اند که می‌تواند به عنوان یک تکنولوژی نو ظهور وارد عمل شود. اکستریموفیل یا شدید دوست به گروهی از ارگانیسم‌ها گفته می‌شود که قادر به زندگی در محیط های خشن فیزیکی یا شیمیایی هستند.
حال موجودی که در چرنوبیل یافت شده، نوعی قارچ است که می‌تواند تشعشعات را جذب و حتی آن‌ها را به انرژی تبدیل کند. همین ویژگی منحصر به‌فرد باعث می‌شود که به پاک‌سازی سایت‌های متحمل حوادث و به‌خصوص انفجارهای هسته‌ای کمک زیادی شود. این قارچ‌ها با استفاده از مقادیر بالایی از ملانین (رنگ‌دانه‌های طبیعی موجود در بسیاری از موجودات زنده که از اسیدآمینه تیروزین مشتق می‌شود) نه‌تنها در برابر تشعشعات مخرب مقاوم می‌شوند، بلکه می‌توانند آن‌ها را به انرژی نیز تبدیل کنند.
به نظر می‌رسد که مورد کشف‌شده گونه‌ای از قارچ‌ها با عمر طولانی باشد که در شهر متروکه پریپیات در نزدیکی نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل زندگی می‌کند.
البته ردیابی چنین قارچی در این محدوده با توجه به فاجعه‌ای که در تاریخ ۲۶ آوریل سال ۱۹۸۶ به وجود آمد، محققان را به شگفتی وا‌داشته است.
چرنوبیل
همان‌طور که بارها در مورد این حادثه شنیده‌اید، به دنبال یک آزمایش ایمنی دریکی از رآکتورهای هسته‌ای متداول شوروی سابق زنجیره‌ای از واکنش های کنترل نشده ایجاد شد که درنهایت انفجار رآکتور هسته‌ای شماره ۴ در نیروگاه اتمی چرنوبیل را به همراه داشت.
باوجود آن‌که رشد چنین موجودی در منطقه‌ای متروکه مانند چرنوبیل بسیار دور از انتظار بوده است، اما دانشمندان حداقل از سال ۲۰۰۷ تاکنون مطالعات گسترده خود بر ارگانیسم‌های اکستریموفیلی که می‌توانند تحت تشعشعات به بقای خود ادامه بدهند را آغاز کرده‌اند.
طبق مقاله‌ای از مجله معتبر نیچر که در سال ۲۰۰۷ به چاپ رسیده است، گونه‌هایی از قارچ در چرنوبیل کشف‌شده‌اند که قادر به تجزیه مواد رادیواکتیو مانند گرافیت‌های باقی‌مانده در این منطقه هستند. قابل‌ذکر است که این قارچ‌ها در پرحرارت‌ترین و همین‌طور پر تشعشع‌ترین نواحی چرنوبیل به دلیل توکسین های کشنده خود رشد کرده‌اند.
درست مانند نوعی گرایش به‌طرف نور است با این تفاوت که قارچ‌های چرنوبیل به رادیواکتیو تمایل دارند!
اما چگونه این موجودات می‌توانند تابش‌های رادیواکتیو را بدین ترتیب تجزیه کنند؟
مشخص‌شده است که حجم بالای پیگمنت‌های بسیار تیره ملانین در قارچ‌های مذکور، تشعشعات را جذب کرده و آن‌ها را به طریقی غیر آسیب‌زا برای تولید انرژی به‌کار خواهد گرفت. محققان بر این باورند که از مسیر کپی‌برداری بیولوژیک می‌توان موادی تولید کرد که هم مانع از نفوذ پرتوهای مخرب شوند و هم آن‌ها را به یک منبع انرژی تجدید پذیر تبدیل کنند.
گونه‌ای از قارچ که در چرنوبیل کشف شده در برابر تشعشهات هستهی مقاوم است. یعنی قارچ‌های اکستریموفیل هسته‌ای به‌راحتی در این ناحیه زندگی می‌کنند. به همین دلیل می‌توان از آن‌ها برای توسعه لباس‌های محافظتی جدیدتر و یا کاهش بار تابشی یک منطقه استفاده کرد. Kasthuri Venkateswaran بیوتکنولوژیست ناسا با بیش از ۴۰ سال سابقه تحقیقاتی به تیم بررسی قارچ های اکستریموفیل هسته‌ای پیوسته است.
تابش محیطی در ایستگاه‌های فضایی در مقایسه با سایر قسمت‌های فضا کمتر است، اما همین فاکتور نسبت به سطح زمین بسیار بیشتر خواهدبود. ازاین‌رو دانشمندان ناسا در تلاش هستند که قارچ مذکور را در ایستگاه‌های فضایی پرورش دهند تا ابعاد دیگری از طبیعت آن را نیز آشکار سازند.
این مسئله پتانسیلی عالی برای سفرهای فضایی آینده دارد، زیرا مقادیر بالا و کشنده از تشعشعات کیهانی یکی از موانع بزرگی محسوب می‌شود که قدرت عمل دانشمندان برای ارسال ایمن مردم به مسافرت‌های فضایی را محدود ساخته است.
