آمیزش بین هیف ها در قارچ های خوراکی
آمیزش بین هیف ها (آناستوموز) که به آن همجوشی هیف ها نیز میگویند، روش توسعه رشته های میسلیوم و گسترش کولونی در قارچ ها است. ساختار اغلب قارچ‌ها از رشته‌ها و یا ریسه‌های نخی شکل به نام هیف تشکیل شده‌است. در قارچ‌های پست، ریسه‌ها یا هیف ها فاقد دیواره عرضی هستند. در این مقاله شما را با سیستم ها و روش های آمیزش هیف در قارچ های خوراکی آشنا می‌نماییم.
سیستم‌های کنترلی آمیزش بین هیف ها
در میان قارچ‌های خوراکی، این آمیزش یک پدیده رایج است. سیستم آمیزشی قارچ‌های خوراکی بر اساس عوامل ژنتیکی کنترل‌کننده آن به ۲ گروه عمده تقسیم می‌شوند:
تک عاملی: در این حالت، سازگاری یا عدم سازگاری دو هیف، توسط یک جفت ژن بصورت دو قطبی کنترل می‌شود. تمامی قارچ هایی که هموتال هستند و برخی از هتروتال ها در این دسته قرار می‌گیرند.
دو عاملی: دراین وضعیت، سازگاری یا عدم سازگاری توسط دو جفت ژن بصورت چهار قطبی کنترل می‌شوند. اکثر قارچ‌های هتروتال در این دسته می‌گیرند. نمونه بارزی که از این نوع سیستم آمیزشی تبعیت می‌کند. قارچ شیزوفیلوم کامیون (Shizophllium commune) است.
روش‌های آمیزش بین هیف ها
علاوه بر سیستم آمیزشی که در حد ژن مورد بررسی قرار می‌گیرند، قارچ‌ها علی‌الخصوص قارچ‌های خوراکی، به روش‌های مختلفی باهم آمیزش می‌یابند. ژن‌ها و پروتئین‌های متعددی برای همجوشی هیف ضروری هستند.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان می دهد که مسیرهای انتقال سیگنال بین همجوشی سلولی جفت گیری در ساکارومایسس سرویزیه و همجوشی هیف رویشی در قارچ های رشته ای حفظ می شود.
درک همجوشی هیف در سیستم‌های ژنتیکی مانند Neurospora crassa ، الگویی برای مکانیسم‌های خود سیگنالینگ در میکروب‌های یوکاریوتی فراهم می‌کند. همچنین ممکن است مدلی برای رویدادهای همجوشی سلول‌های سوماتیک در سایر گونه‌های یوکاریوتی ارائه کند.
در ذیل به مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین روش‌های آمیزش بین هیف های قارچ اشاره می‌گردد:
- گامت های متحرک که باهم آمیزش می‌یابند.
- تولید اندام‌های گامتانژیا و آمیزش آنها و تشکیل یک زیگوسپور
- آمیزش هیف های رویشی سازگار (آناستوموز) به‌ویژه در بازیدیومیست ها
