آشنایی کامل با قارچ آگاریکون + آرایه شناسی
آشنایی کامل با قارچ آگاریکون + آرایه شناسی
آرایه شناسی قارچ آگاریکون
- فرمانرو: Fungi
- بخش: Basidiomycota
- دسته: Agaricomycetes
- رده: Polyporales
- تیره: Fomitopsidaceae
- جنس: Laricifomes
- گونه: L. officinalis
- نام علمی: Laricifomes officinalis
مترادف
- (Agaricum officinale (Vill.) Donk (1971
- (Boletus agaricum Pollini (1824
- (Boletus laricis F.Rubel (1778
- (Boletus officinalis Vill. (1789
- (Boletus officinalis (Vill.) Batsch, (1783
- (Boletus purgans J.F.Gmel. (1792
- (Cladomeris officinalis (Vill.) Quél. (1886
- (Fomes fuscatus Lázaro Ibiza (1916
- (Fomes officinalis (Vill.) Bres. (1931
- (Fomitopsis officinalis (Vill.) Bondartsev & Singer (1941
- (Piptoporus officinalis (Vill.) P.Karst. (1882
- (Polyporus officinalis (Vill.) Fr. (1821
- (Ungulina officinalis (Vill.) Pat. (1900
پراکنش در ایران: تاکنون وجود قارچ آگاریکون در ایران، تنها از استان کردستان به اثبات رسیده و نمونه هایی از قارچ جمع آوری شده است و زمان رویش آن در بهار است.
اندام بارده چند ساله، به شکل طاقچه ای یا استوانه ای، به عرض تا ۲۵ و به ضخامت تا ۲۵ سانتی متر، سفت و سخت و چوبی است.
سطح اندام بارده سفید گچی تا قهوه ای روشن و صاف بوده و بوسیله ی ردیفی از شیارهای فرورفته و برآمده پوشیده شده است.
سطح زیرین اندام بارده از مجموعه‌ای از منافذ گرد تا زاویه دار به قطر ۰/۳ میلی متر و در مواردی تا ۱ میلی متر پوشیده شده است.
روی منافذ به رنگ سفید تا کرمی مایل به قهوه‌ای روشن است. گوشت قارچ سفید رنگ و با ساختار گچی شکل و یا پودری و خشک است.
اسپورها
اسپورها بیضوی، غیرآمیلوئیدی، بی رنگ و صاف و به اندازه‌ی ۴/۵-۳ * ۹-۶ میکرومتر اند. سیستیدیوم در این گونه دیده نمی‌شود.
سیستم هیفی از نوع دی میتیک و هیف های زایشی دارای قوس اتصال می‌باشند. هیف های اسکلتی نیز با دیواره‌ی ضخیم، فاقد جداره‌ی عرضی و با انشعابات محدود هستند.
قدمت قارچ آگاریکون
بیش از ۲۰۰۰ سال قبل، دیوسکوریدس پزشک یونانی در کتاب خود تحت عنوان De Materia Meidca از قارچی با نام Agaricum یا Agarikon نام‌برده است که در درمان امراضی نظیر سل یا توبرکولوزیس استفاده می‌شده است.
اعتقادات و یا افسانه‌های متعددی در مورد شفابخش بودن این قارچ در میان ملل و اقوام مختلف مطرح بوده است.
یکی از مهم‌ترین و مستندترین موارد در این زمینه، اعتقادات شامان ها (Shanan) در مورد این قارچ است. شامان ها دسته‌ای از اقوام هایدا (Haida) بودند که در سواحل شمال غرب آمریکا می‌زیستند.
آنها اعتقاد خاصی به دنیای ارواح داشته و دارای ارتباطات پیچیده‌ای با ارواح بودند. شامان ها معتقد بودند روح، پس از مرگ انسان باید در آرامش و سلامت کامل به دنیای ارواح منتقل شود.
آنها بر این باور بودند که قارچ آگاریکون مایه‌ی حیات، عنصر شفا و آرامش‌بخش است و به همین دلیل اندام‌های بارده قارچ را به اشکال و فرم‌های مختلف حکاکی و کنده‌کاری کرده و بر سر مزار مردگان قرار می‌دادند، تا روح در آرامش و سلامت به دنیای ارواح بپیوندد.
نمونه‌های متعددی از کارپوفور کنده‌کاری‌شده قارچ، از آرامگاه‌های شامان ها در شمال و شمال غرب آمریکا جمع‌آوری و در موزه‌های مختلف به نمایش گذاشته‌شده است. علاوه بر این، شامان ها از ترکیبات مختلف این قارچ در درمان امراض مختلف و به‌عنوان دارو استفاده می‌کردند.
همان‌طور که پیش‌ازاین نیز اشاره شد، تنها مورد شناخت و استفاده از قارچ های دارویی در حلب باستان و طب اسلامی در ایران به این قارچ مربوط است.
ترکیبات
قارچ L.officinalis به عنوان مهم ترین تولید کننده ی آگاریسین(Acid , N – hexadecylcitric Acid , 2 – hydroxy – 1 , 2 , 3 – nonadecanetricarboxylic Acid Agaric Acid Agaricic Acid, Agaricinic Acid, Laricic Acid, Alpha-hexadecylcitric Acid, D-cetylcitric) مطرح است.
امروزه ترکیبات دارویی متنوعی با نام های مختلف تجاری از آگاریسین تهیه و به بازار روانه شده است. مصرف خوراکی این ترکیبات در درمان تعریق، سل، سرفه، تب، آسم و یبوست و استفاده ی موضعی از آنها در درمان آرتروز، خونریزی و زخمهای عفونی توصیه شده است.
