پرورش قارچ زامبی در آزمایشگاه!
دانشمندان در تلاش برای پرورش قارچ زامبی در محیط آزمایشگاهی هستند. آنها معتقدند که گونه‌ای از این قارچ که برخی حشرات را به بردگی می‌گیرد، اصلاحا قارچ زامبی یا زامبی‌ساز نامیده‌می‌شود. این نوع قارچ می‌تواند به تولید داروهای جدید ضد ویروسی و داروهای مقابله با سرطان کمک کند.
به نقل از ساینس دیلی، محققان در حال پرورش قارچ‌هایی در آزمایشگاه هستند که از سایر حشرات تغذیه می‌کنند. چرا که می‌گویند این قارچهای زامبی می‌توانند به تولید داروهای ضد ویروسی و ضد سرطانی جدید کمک کنند.
یک قارچ موسوم به سرچماقی (Cordyceps) با نام مستعار قارچ زامبی، در آلوده‌سازی و کشتن حشرات استاد است. این قارچ در بدن حشره رشد می‌کند. شبکه‌ای از رشته‌ها را ایجاد می‌کند که عضلات حشره را تحت کنترل خود درمی‌آورد. هنگامی که بدن حشره را به طور کامل از مواد مغذی تهی کرد، رشد می‌کند و از بدن حشره بیرون می‌زند. در واقع از گوشت حشره جوانه می‌زند و هاگ‌های خود را آزاد می‌کند تا قربانیان بیشتری را مبتلا کند.
معرفی پرورش قارچ زامبی در آزمایشگاه
سرچماقی‌ها سرده‌ای از قارچ های کیسه‌ای هستند که ۴۰۰ گونه از آنها تاکنون شناخته شده‌است. تمامی قارچهای زامبی زندگی انگلی دارند و بر بدن حشرات و بندپایان می‌رویند. چند گونه از آنها نیز بر تنه سرچماقی‌های دیگر زندگی می‌کنند. شناخته‌شده‌ترین گونه آن قارچ کرم ابریشم است که در پزشکی سنتی تبت و چین کاربرد دارد.
در حالی که کاری که این قارچ‌ها می‌کنند بسیار وحشتناک به نظر می‌رسند. قارچ زامبی پتانسیل دارویی قدرتمندی نیز دارد. این قارچ حاوی یک ترکیب فعال زیستی به نام کوردیسپین(cordycepin) است. به طور بالقوه می‌تواند به داروهای جدید ضد ویروسی و داروهای سرطان تبدیل شود.
با این حال، قارچ زامبی مانند سایر قارچ‌ها رشد نمی‌کند. آنها در طبیعت نادر هستند. پرورش قارچ زامبی سالم از این نوع در آزمایشگاه تا به حال یک چالش بوده است.
در مطالعه‌ای که به تازگی منتشر شد، پروفسور می کیونگ لی از دانشگاه ملی چانگ‌بوک (Chungbuk) و تیمش از جمله دکتر آیمان تورک راهی برای رشد این قارچ‌ها در آزمایشگاه بدون از دست دادن قدرت آنها پیدا کردند.
کشف غذای مناسب برای قارچ
معمولاً قارچ‌ها در آزمایشگاه‌ها روی دانه‌هایی مانند برنج قهوه‌ای رشد می‌کنند. اما سطوح کوردیسپین تولید شده توسط قارچ به دلیل محتوای پروتئین پایین برنج بسیار پایین است.
اکنون لی و همکارانش برای افزایش عملکرد کوردیسپین، حشرات خوراکی را به عنوان یک محیط رشد جایگزین برای آن آزمایش کردند. از آنجایی که حشرات مختلف ارزش غذایی متفاوتی دارند. تیم تحقیقاتی بهترین وعده غذایی برای رشد این قارچ را بررسی کرد.
این تیم قارچهای زامبی را روی جیرجیرک‌ها، شفیره‌های کرم ابریشم، میل‌وُرم‌ها، ملخ‌ها، لاروهای گل‌خراش‌های خال سفید و سوسک‌های کرگدنی ژاپنی به مدت دو ماه پرورش دادند. سپس برای بررسی نتایج، آنها را برداشت کردند.
همانطور که گمان می‌رفت، استفاده از حشرات مختلف برای تغذیه قارچ‌ها منجر به تفاوت رشد قابل توجهی در آنها شد.
قارچ سرچماقی در میل‌ورم‌ها و شفیره‌های کرم ابریشم بیشترین رشد را داشت و در لارو گل خراش‌ها و ملخ‌ها کمتر رشد کرد. با این حال، این رشد حداکثری لزوماً با سطوح بالای کوردیسپین ارتباط نداشت. سرچماقی رشد کرده روی سوسک‌های کرگدنی ژاپنی، بالاترین میزان کوردیسپین را تولید کرد که ۳۴ برابر بیشتر از میزان تولید شده در شفیره‌های کرم ابریشم بود که ضعیف‌ترین عملکرد را به ثبت رساند.
دکتر لی می‌گوید: قارچ سرچماقی روی حشرات خوراکی تقریباً ۱۰۰ برابر بیشتر از رشد روی برنج قهوه‌ای حاوی کوردیسپین بود.
فربه کردن قارچ زامبی
محققان پس از تحقیقات بیشتر برای پرورش قارچ زامبی، دریافتند که کلید دستیابی به سطوح بالای تولید کوردیسپین بیش از اینکه به محتوای پروتئین وابسته‌باشد، به میزان چربی موجود در بدن حشره‌بستگی دارد. به طور مشخص، سطوح بالای اسید اولئیک ممکن است برای سنتز کوردیسپین ضروری باشد. افزودن اسید اولئیک به غذای حشرات با عملکرد پایین باعث بهبود تولید کوردیسپین در سرچماقی‌های رشد کرده روی آن تا ۵۰ درصد شد.
دکتر لی می‌گوید: تحقیق ما به طور قانع کننده‌ای نشان می‌دهد. یک استراتژی بالقوه برای تقویت تولید کوردیسپین در رشد سرچماقی، استفاده از حشرات با محتوای اسید اولئیک بالا است.
اگرچه استفاده از حشرات خوراکی هنوز برای افزایش مقیاس در سطح صنعتی کافی نیست. اما محققان امیدوارند که این مطالعه به توسعه روشی اقتصادی‌تر برای تولید کوردیسپین برای مبارزه با بیماری‌های ویرانگر منجر شود.
دانستن اینکه چه چیزی باید به این قارچ های زامبی بسیار گرسنه بخورانیم به این معنی است که می‌توانیم از قدرت آنها در کشف و توسعه داروسازی برای یافتن داروهای آینده در مقابل بیماری‌های ویروسی و سرطان استفاده کنیم.
