تاریخچه قارچ‌های دارویی

قارچ‌های دارویی متعلق به سلسله قارچ‌ها هستند و لذا طبیعتاً تاریخچه پیدایش و کشف آن‌ها به تاریخچه  قارچ‌ها خورده است. قبل از قرن بیستم اندوخته‌های اطلاعاتی محدودی در ارتباط با رده‌بندی علمی قارچ‌ها در دسترس بود که به طرق مختلف توسط قارچ شناسان تفسیر می‌شد.یکی از دلایل این مشکل عدم دسترسی به فسیل‌های مناسب بود.فسیل‌ها شواهد مستقیمی برای تخمین زمان رویدادهای تکاملی در اختیار می‌گذارند. اما برخلاف بسیاری از موجودات زنده دیگر فسیل‌های کمتری از قارچ‌ها برجای‌مانده است.انسان از زمان‌های بسیار دور و شاید از آغاز پیدایش خود، با قارچ کلاهک دار و شیوه‌های مختلف مصرف آن  (خوراکی، سمی، توهم‌زا و دارویی) به‌طور نسبی آشنایی داشته است. فراوانی و تنوع قارچ‌های کلاهک دارد.

در زیستگاه‌های دست‌نخورده انسان، موجب شده که او برای فرونشاندن عطش جست‌وجوگری خود آن‌ها را بیازماید و تجربه کسب کند و این تجربیات را مکتوب نماید. لذا انسان از همان روزهای نخستین زندگی با قارچ‌های کلاهک دار به‌عنوان یک ماده خوراکی، دارویی، توهم‌زا یا حتی سمی آشنا بوده و به‌رغم یک ترس پنهانی از سمیّت آن‌ها، از آن‌ها بهره جسته است.

مردم کشورهای چین، کره و ژاپن کشورهایی بوده‌اند که از همان اعصار بسیار قدیم با قارچ‌های کلاهک دار آشنا بوده و از آن‌ها نه‌تنها به‌عنوان غذا بلکه به‌عنوان دارو استفاده می‌کرده‌اند. ژاپنی به‌طور سنتی قارچ شی‌تاکه را گرامی داشته  و از آن به‌عنوان اکسیر زندگی، تقویت‌کننده روح و جسم و حتی درمان سرطان استفاده کردند.

در کشور چین نیز مصرف خوراکی و دارویی قارچ‌های کلاهک دار به‌عنوان منبع غذایی سالم تاریخ طولانی دارد.  در حدود ۶ تا ۷ هزار سال قبل از میلاد مسیح، چینی‌ها با قارچ‌های خوراکی و دارویی آشنا بودند.

قارچ سوما یا هما در ایران باستان و در میان ارامنه، مقدس و مورد پرسش بود و در مراسم مذهبی استفاده می‌شد. پزشکان و علمای قدیم مانند ابوریحان بیرونی، محمد بن زکریای رازی و ابوعلی سینا نیز از قارچ‌های دارویی در درمان تب، درد مفاصل، صرع، یرقان، تقویت معده، درمان خونریزی‌های داخلی و دفع انگل‌های معده استفاده می‌کردند.همچنین در هند و مکزیک قارچ‌های کلاهک دار برای برگزاری مراسم مذهبی مورداستفاده قرار می‌گرفتند.