درمان بی اشتهایی عصبی با قارچ جادویی

نتایج یک مطالعه جدید، نشان می دهد که یک دوز واحد از سیلوسایبین (ماده شیمیایی فعال در قارچ جادویی)، می تواند در درمان بی اشتهایی عصبی، موثر باشد. بر اساس این مطالعه، یک دوز این قارچ روانگردان، همراه با حمایت روانی پزشک و اطرافیان، درمانی ایمن و قابل قبول برای بیماران مبتلا به این عارضه است و ممکن است استرس های اختلال خوردن را کاهش دهد.

بی‌ اشتهایی عصبی یک اختلال غذا خوردن خطرناک و اغلب تهدید کننده زندگی و یکی از ناتوان‌ کننده‌ ترین و کم‌ شناخته‌ ترین شرایط سلامت روان است که باعث اضطراب شدید، ترس از غذا خوردن و استرس افزایش وزن میشود؛ افرادی که بی اشتهایی عصبی دارند سعی می کنند با نخوردن غذای کافی یا ورزش زیاد یا هر دو، وزن خود را تا حد امکان پایین نگه دارند که در نتیجه اغلب منجر به کاهش وزن خطرناک بدن و سوءتغذیه می‌شود.
علاوه بر این، افراد مبتلا به این عارضه اغلب تصویری تحریف شده از بدن خود دارند و فکر می‌کنند که چاق هستند حتی زمانی که وزنشان کم است! مردان و زنان در هر سنی ممکن است به بی اشتهایی عصبی مبتلا شوند، اما این بیماری در زنان جوان شایع‌تر است و معمولاً در اواسط نوجوانی شروع می‌شود. به نظر می‌رسد برخی از تیپ‌های شخصیتی مانند کمال‌گراها و افرادی که اعتماد به نفس پایینی دارند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

پزشکان علیرغم تحقیقات زیاد، درمان‌های کمی برای این اختلال تهدیدکننده حیات دارند؛ درمان این بیماری دشوار است و در حال حاضر هیچ روش درمانی اثبات شده یا داروی تایید شده ای برای درمان بی اشتهایی عصبی وجود ندارد. به طور معمول، به افراد مبتلا به بی اشتهایی گفته می شود که برای درمان این عارضه وزن اضافه کنند، اما ترس از افزایش وزن و غذا می تواند آنقدر قوی باشد که بیماران را از این نوع درمان باز دارد.

بی اشتهایی بالاترین میزان مرگ و میر را در بین بیماری های روانی دارد (بر طبق آمار بیش از 5 درصد)!!!

 

این مطاله در نوع خود جدید بوده و نتایج این تحقیقات که در نشریه معتبر Nature Medicine منتشر شده است. در این تحقیقات، دانشمندان روش درمان با سیلوسایبین را بر روی 10 زن بیمار (18 تا 40 ساله) آزمایش کردند که برای چندین سال مبتلا به اختلال خوردن بودند (به طور متوسط ​​9 سال)، اما با درمان‌های استاندارد مانند درمان‌های گفتاری موفقیتی نداشتند و از روش های دیگر درمانی نتیجه نگرفته بودند.

قبل از دریافت سیلوسایبین، شرکت کنندگان در یک جلسه درمانی شرکت کردند تا برای تجربه این درمان جدید آماده شوند. سپس به هر یک از آنها یک قرص با دوز 25 میلی گرمی COMP360 سیلوسایبین داده شد در حالیکه تحت نظارت و حمایت یک درمانگر بودند.پس از آن، شرکت کنندگان دو جلسه درمانی و پیگیری برای کمک به پردازش تجربه خود از درمان را داشتند.

آنها به مدت سه ماه پس از تک دوز، با معاینه و پر کردن یک پرسشنامه روانی، مورد ارزیابی قرار گرفتند و هیچ یک از شرکت کنندگان عوارض جانبی را گزارش نکردند. 9 نفر از شرکت‌کنندگان گزارش دادند که این درمان تا حدودی موثر است، و برخی می‌گویند که این روش موثرترین درمانی است که تا به حال انجام داده‌اند.

بر اساس نتایج پرسشنامه ها کاهش قابل توجهی در شدت اختلالات خوردن در اکثر بیماران به وجود آمده بود. محققان گزارش کردند که هیچ عارضه جانبی جدی گزارش نشده است. به این ترتیب یک دوز از سیلوسایبین (ماده روانگردان موجود در انواع مجیک ماشروم)، در کنار حمایت روانی بعد از تجویز سبب بهبودی 4 نفر از آنها شده است. بر اساس این نتایج این 4 نفر تسکین قابل‌ توجهی از علائم اختلال خوردن را پس از این روش درمانی تجربه کرده اند.

 

 

نویسندگان مطالعه گفتند: نتایج نشان می‌دهد که روش درمانی با سیلوسایبین برای بی‌اشتهایی عصبی زنان، بی‌خطر و قابل قبول است. اگرچه هشدار می‌دهند که این یک مطالعه کوچک بدون دارونما بود و تحقیقات بیشتری برای نشان دادن بی خطر بودن این درمان برای عموم مردم و عوارض آن در طولانی مدت لازم است.

 

دکتر استفانی کناتز پک(Knatz Peck)، روانشناس بالینی در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو و یکی از نویسندگان مطالعه که در زمینه اختلالات خوردن تخصص دارد، می گوید: ما نمی توانیم یک نتیجه کلی از چنین مطالعه کوچکی بگیریم، اما واقعاً بسیار هیجان زده هستیم زیرا به نظر می رسد راه حل اولیه ای برای درمان این عارضه پیدا کرده ایم. ما به درمان هایی نیاز داریم که علائم بی اشتهایی را کاهش دهد تا غذا خوردن آسان تر شود.

کناتز پک میگوید: بی اشتهایی یک بیماری است که با تفکر سفت و سخت و الگوهای رفتاری وسواسی و خشک مشخص می شود. سیلوسایبین می تواند انعطاف پذیری در افکار را به افراد ارائه دهد.

وی می‌گوید: یکی از چیزهایی که درمان بی‌اشتهایی را بسیار سخت می‌کند این است که اکثر افراد مبتلا به بیماری روانی می‌خواهند از شر آن خلاص شوند، اما این رویه در مورد این بیماری صادق نیست. مبتلایان به این بیماری می گویند که سلامت و تناسب اندام خودشان را بیشتر دوست دارند یا با بی اشتهایی احساس بهتری دارند. بنابراین آنها ممکن است از مراجعه برای درمان خودداری کنند.

او می‌افزاید: درمان‌ های گفتاری می‌توانند مؤثر باشند، به‌ ویژه اگر در مراحل اولیه بیماری انجام شوند؛ اما در صورت پیشرفت بیماری برای کمک به دور کردن بیمار از دغدغه‌هایش با وزن و شکل بدن خود، کار بسیار سختی در پیش داریم. غلبه بر چنین احساساتی می تواند سخت تر از آن چیزی باشد که به نظر می رسد. توصیه برای خوردن غذا برای بیمار، مانند این است که از فردی بخواهیم از یک ساختمان بپرد! این کار در ذهن او چقدر دشوار است.

 

 

کناتز پک و همکارانش فکر می‌کردند که قارچ روان‌گردان می‌تواند دقیقاً چنین درمانی باشد. انبوهی از تحقیقات در سال های اخیر نشان می دهد که روانگردان ها باعث ایجاد حالات ذهنی مثبت می شوند و می توانند تسکین سریع و پایداری را برای طیف وسیعی از بیماری های روانی، از افسردگی گرفته تا اضطراب پس از سانحه را فراهم کنند.

دانشمندان بر این باورند که قدرت درمانی آنها ناشی از توانایی در سیم کشی مجدد مدارهای مغزی است که مسیرهای قدیمی را که منجر به بیماری روانی می شود، از بین می برد. خود تجربه روانگردان نیز ممکن است نقش مهمی در درمان داشته باشد و به افراد دیدگاه جدیدی نسبت به عادات قدیمی بدهد. بسیاری از مردم تجربه انحلال، و متعاقب آن سازماندهی مجدد حس خود را توصیف می کنند.

برای اینکه نشان داده شود که این درمان موثر و قطعی است، مطالعات بسیار بزرگتری لازم است که سیلوسایبین را به همراه یک دارونما برای گروه بزرگتری از بیماران تجویز کنند. اما این مطالعه کوچک نشان داد که درمان تجربی به اندازه کافی ایمن است تا انجام مطالعات تحقیقاتی بیشتری را تضمین کند.

 

بی اشتهایی بیماری روانی است که می تواند بسیار طولانی باشد و ادامه یابد. یک مطالعه در مجله روانپزشکی بالینی نشان داد که میزان بهبودی افراد مبتلا پس از 9 سال، 31 درصد بوده و پس از 22 سال این رقم به 62 درصد میرسد!!!

در حال حاضر چند مطالعه بزرگتر با 80 بیمار در مراکزی در ایالات متحده، ایرلند و کینگز کالج لندن در حال انجام است. این بار به بیماران 1 میلی گرم قارچ سیلوسایبین یا 25 میلی گرم COMP360 (شکل مصنوعی از سیلوسایبین که توسط شرکت بیوتکنولوژی COMPASS Pathways ساخته شده) داده می شود.
سیلوسایبین در بدن به داروی دیگری به نام سیلوسین تجزیه می شود که با سروتونین (یک ماده شیمیایی برای احساس خوب) ترکیب می شود و به وسیله خون به مغز میرسد.

روانپزشکان تومیسلاو ماجیچ و استفان ارلیخ به ترتیب از موسسه برلین و دانشگاه فنی درسدن در مقاله همراه Nature Medic خاطرنشان کردند که افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است به دلیل وزن کم بدن در معرض خطر بیشتری از پیامدهای نامطلوب قرار گیرند و تغییرات توهم در تصویر بدن می تواند برای برخی آسیب زا باشد .
با این حال، آنها نوشتند درمان سیلوسایبین ممکن است یک راه امیدوارکننده برای درمان این بیماری باشد. اما درمان بی اشتهایی با کمک سیلوسایبین نباید خارج از آزمایشات تحقیقاتی انجام شود و هیچ کس مبتلا به بی اشتهایی یا سایر اختلالات خوردن نباید اقدام به خوددرمانی با سیلوسایبین کند.

گردآوری و ترجمه توسط تیم تحریریه هاگ
کپی فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
منابع: independent و dailymail و Nature Medicine